Gisteravond trok er een grote storm over Death Valley. Hoewel dit niet rechtstreeks over de locatie was waar ik verblijf, was er toch heel veel wind. De stroom ging zo’n 5x uit en aan en natuurlijk gedurende de laatste 2 innings van de Yankees tegen de Guardians. Via de tablet kwam ik de eindstand van 3-2 te weten.
Omdat ik ervan uit ging dat er minder stroom verbruikt moest worden, heb ik de tv uitgezet en ben ik gaan lezen. Rond 21:30 ging het licht definitief uit. Ik heb nog geprobeerd enkele hoofdstukken te lezen, maar ook bij mij was het licht opeens uit.
Aangezien ik ook wat sterren wilde zien (wat die avond dus niet zou lukken), was ik voorbereid op duisternis. Voordat het licht de laatste keer uitging, had ik een zaklamp met hoofdband op het nachtkastje gelegd. Die had ik later die nacht nodig om naar de wc te gaan want het licht deed het nog steeds niet.
Misschien mede door de warmte, werd ik pas kwart over 6 wakker en de stroom was nog steeds niet terug. Gelukkig deed de douche het wel, maar misschien heb ik het laatste warme water wel verbruikt.
Na een banaan als ontbijt stap ik in de auto naar het uiterste punt van het park. de Ubehebe krater en Racetrack playa. Vlak na Furnace Creek ligt een verlaten Borax mijn waar ik naar toe af sla. Hier werd Borax, een zout van Boron, zuurstof en sodium gebruikt in waspoeder en schoonmaakmiddelen, gedolven. Echter kon dit niet in de zomer omdat het zout niet boven de 50 graden kristalliseert. Omdat elders het makkelijker en het hele jaar door te delven was, sloot de mijn.
Onderweg naar de krater, zo’n 45 mijl verderop, is de weg weer geheel voor mijzelf. Een beetje gespannen omdat je nooit weet of je pech krijgt, rij ik rustig door. Alle zijwegen zijn ook afgesloten, tot die van Racetrack Playa. Dit is een onverharde weg, dus ik kies eieren voor mijn geld (die zijn duur hier) en ga alleen naar de Ubehebe krater.
In tegenstelling tot wat ik dacht, is dit geen meteoriet inslag geweest. Lava kwam hier in contact met water en zodra de stoom voldoende druk had opgebouwd, ontplofte de berg met de krater als resultaat. Het zou mogelijk zijn om rond de krater te lopen, maar het is warm en ik ga dus terug richting Furnace creek waar het hotel is.
Bij het hotel stop ik langs de kant en krijg direct een SMS. Er is een stroomstoring (duh..) en je kan als excuus een ontbijtje halen tot 10 uur in een van de restaurants. Helaas is het al na tienen, dus lees ik verder. Men verwacht in de loop van de middag weer stroom te hebben, maar als dat om 18 uur niet zo is, worden alle gasten verplicht uit het hotel gezet.
Ik rij toch door naar het even verder gelegen Badwater, wat het laagste punt op het westelijk halfrond is, zo’n 86 meter onder zeeniveau. Aldaar stoor ik me aan mensen die weer buiten de paden lopen. Toch wel opvallend hoeveel er van die mensen Frans of Duits praten.
Het SMS-je zit me toch niet lekker en ik rij via de Artists Palette terug naar het hotel. De Palette is een scenic route langs verschillende kleuren berg via een smal pad. Auto’s langer dan 7 meter mogen hier ook niet op.
Bij het hotel hoor ik bij de receptie de reden van de storing. Een aantal mijl verderop zijn enkele palen voor de hoogspanningskabels omgewaaid. Men is bezig om deze weer overeind te zetten en de kabels te repareren. De verwachting is dat er over 1 uur een update komt.
Ik ga terug naar mijn hotelkamer en kijk alvast op mijn telefoon of ik een kamer in Ridgecrest kan nemen indien er geëvacueerd moet worden. Wel besluit ik voor mezelf om dan niet tot 18 uur te wachten, maar rond 14 uur weer naar de receptie terug te gaan om het door te spreken want Ridgecrest ligt op 2,5 uur rijden.
In de kamer terug, begin ik alvast met inpakken. Het is bijna 28 graden en opeens voel ik een bries. De fan aan het plafond is aan gegaan! Ik controleer de airco en na een reset doet deze het ook weer We hoeven dus niet weg, maar ik besluit wel op de kamer te blijven want het is buiten niet te doen. Tevens is er morgen een lange rit naar de grote bomen in Sequoia.
Maar even kijken of er wat op tv is.
