Here we go again

Er waren diverse redenen om een tweede (en dus eigenlijk een eerste) reis naar de VS te maken. Dit waren onder meer:

  • bijwonen honkbal wedstrijd (worden er 2!)
  • wandelingen in de natuur
  • goedkope $
  • vakantiedagen over

Helaas kunnen de medereizigers dit keer niet mee door verschillende oorzaken, maar dat mag de pret niet drukken. Van de 13 dagen zit ik er 2 in het vliegtuig, maar van de overige 11 dagen zit ik er 5 in een National Park en 2 langs de kust. Volop natuur dus.

k vind het altijd lastig slapen als ik redelijk vroeg op Schiphol moet zijn. Op de een of andere manier ben ik bang dat ik me verslaap. Ik word “normale” tijd wakker (5:45), ofwel de tijd waarop ik doordeweeks ook op sta. Even douchen en wat koffie en knäckebröd met de laatste plakjes kaas. Huub is zo aardig om me naar Schiphol te brengen dus dat scheelt een wandeling naar het winkelcentrum en een busrit.
Rond 7 uur zijn we bij de vertrekhal waar het druk is met auto’s. Waarschijnlijk omdat het OV op zondag wat later op gang komt. Eenmaal binnen is het bij het inchecken zeer druk, maar na het zelf plakken van de bagagelabel ben ik binnen 10 minuten door de beveiliging en paspoortcontrole. Hierna begint het grote wachten tot het boarden begint. Natuurlijk zijn er altijd mensen die het proberen om een andere plak in het toestel te krijgen, maar ook al probeert men het soms 3x, nee is nee. Ik mag als een van de eersten na de business klasse naar binnen en hoewel we op enkele overstap passagiers moeten wachten, gaan we redelijk op tijd weg.
De vlucht gaat langs Groot Brittannië, over IJsland en Groenland, Centraal Canada via Salt Lake City en Las Vegas naar San Diego. IJsland ligt helaas onder een dik wolkendek, maar het is te zien dat Groenland haar naam geen eer aan doet. Het ligt onder een dik pak sneeuw. Het is vanaf 11km hoogte ook goed te zien dat de zee rond Groenland en in de Hudson Bay nog grotendeels bevroren is.
3 minuten voor de geplande landingstijd raken we de grond in San Diego. Vlak voor de landing kunnen we nog in diverse huizen op de nabij gelegen heuvels kijken.
Direct na de landing zet ik de vliegtuigmodus uit en maak de invoer op de MPC app af. Ik mag volgens de app de bordjes MPC volgen. Bij de border control moeten we eerst de koffer halen voordat we naar een Customs Officer mogen. Natuurlijk komt die van mij redelijk laat, maar ik passeer iedereen weer doordat ik de MPC app heb gebruikt. Ik heb slechts 1 persoon voor me. Er moet wel een nieuwe foto en vingerafdrukken gemaakt worden omdat ik een nieuw paspoort heb, maar daarna mag ik het land in. Echter moeten wel alle koffers en tassen nogmaals door een röntgenapparaat.
Eenmaal buiten neem ik de bus naar het car rental center. Na het afgeven van de creditcard voor borg mag ik naar boven en kan ik een auto uitzoeken. Toevallig wordt dit een merk waar ik afgelopen donderdag nog een fictieve € voor zou krijgen. Zonder naar de foto’s te kijken, zou Bianca nu moeten weten welk merk het is. De Outlander is van alle gemakken voorzien en heeft als enige luchtroosters waar de houder voor de telefoon op past.
Omdat het te vroeg is om in te checken, zet de navigatie koers naar een Walmart Supercenter voor wat boodschappen, voornamelijk drinken voor onderweg.
Daarna naar het hotel waar ik moeite heb om de wifi en de tv aan de gang te krijgen. Beide lukt uiteindelijk en het zal de vermoeidheid wel zijn geweest. Op de tv is momenteel de wedstrijd Yankees @ Dodgers te zien en op de tablet kijk ik verbaast hoe Telstar naar de Eredivisie gaat.
Later maar even kijken voor eten, daarna lekker slapen en morgen naar Joshua Tree NP. Weltrusten (of goedemorgen als je dit leest)