Vroem Vroem

De dag begint triest. Voor het eerst deze reis heeft het geregend. Weliswaar ‘s nachts, maar toch. Ik maak er zelf maar een beetje feest van door in het restaurant een ontbijtje te nemen. Er is op dit moment nog weinig keus, maar ik neem een breakfast burrito. Dit is een tortilla met roerei, groenten en bacon. Met de bak sterke koffie smaakt het goed.

Na het uitchecken rij ik richting Williams. De tank is bijna leeg, maar dat moeten we nog wel kunnen halen. Eenmaal bij het tankstation is er nog 68 mijl te rijden, dus vrees voor niets. De tank wordt gevuld met iets meer dan 11 gallon benzine voor $40,26. Ik neem daarna nog 2 locomotieven op de foto en ga weer door.

Ik besluit een deel van Route 66 te nemen, maar dan niet het deel tussen Williams en Seligman. Dit gaat voor een groot deel door het bos over ongeasfalteerde paden. Op zo’n 10 mijl voor Seligman neem ik de afslag en een deel van de oude moederroute. Seligman ademt Route 66, maar het merendeel van de oude gebouwen kan wel een likje verf gebruiken.

Na alle gebouwen bewondert te hebben, kan ik terugkeren naar de I-40 of Route 66 blijven volgen tot Kingman. Het verschil is ongeveer 10 mijl in het nadeel van Route 66, maar toch kies ik daarvoor. Ik heb geen haast en op de plaats van bestemming is het toch 1 uur vroeger. Tijd genoeg dus.

In de paar plaatsjes die ik passeer kom ik enkele keren dezelfde cabrio tegen. Waarschijnlijk vader en zoon, waarbij pa erg enthousiast alles vastlegt en zoonlief in de auto achterblijft om zijn telefoon te checken. Het meest verwonderlijke dt ik in de plaatsjes zie, is een groen hoofd van het paaseiland.

In Kingman is er een lila-groen cafe tegenover het Route 66 museum. Ook hier staat er een loc. Na Kingman neem ik de snelweg naar Las Vegas. Ik hou me netjes aan de snelheid, maar het lijkt erop of de rest mee moet doen met de race. In de buurt van Vegas passeer ik de Hoover dam, maar dat weet ik alleen door de hoogspanningsmasten want de dam wordt uit het zicht gehouden door een muur.

Na enkele omleidingen kom ik uiteindelijk bij het motel aan. Ik mag inchecken, maar omdat het nog geen 4 uur is, moet ik dan $35 betalen. Ik kies eieren voor mijn geld en rij door naar het Outlet, vlak bij de Stratosphere. Mijn huidige schoenen hebben iets teveel kilometers op de teller en beginnen te ruiken. Ik kan ze thuis proberen te wassen, maar voor nu koop ik bij Sketchers 2 paar waarbij op het 2e paar 50% korting zit.

Ik rij terug naar het hotel en mag nu wel gratis inchecken. Ik zit aan de achterkant van het hotel en krijg een parkeerkaart mee want het motel ligt op nog geen kilometer van het circuit en nog wel bij start/finish. Als ik richting strip loop, hebben alle hotels een aanbieding om te parkeren voor $40 of $50. Ik verbaas me over het feit dat ik gewoon Start/Finish kan zien en zelfs over het circuit kan lopen richting strip. Het is 4 uur voor het begin van de 1e vrije training. Ik loop via de strip richting Sphere en daarna weer terug. Dat wordt echter een probleem, want ook het voetpad langs het circuit naar het motel is nu afgesloten. Dat wordt omlopen. Echter ben ik niet de enige. Probleem is alleen dat dit via het einde van de strip bij het MGM moet en dan weer terug. Als ik eindelijk bij het hotel terug ben, staan er bijna 30000 stappen op de teller. Ik vind het mooi geweest. Foto’s van circuit in een andere post. Morgen terug naar LA.