Even de natuur in

Ik ben een uurtje eerder wakker dan mijn maat. Dus ik heb even tijd om wat zaken uit te zoeken. We hoeven pas om 18:25 te vliegen (met extra beenruimte!) maar moeten wel om 12:00 uur al uit gecheckt zijn. Als mijn maat wakker is en wij de koffers klaar hebben staan, beginnen we eerst met een ontbijt bij Founding Farmers. Ik neem wat fruit met yoghurt en als dit op is, gaan we door naar het Capitool.

Om de hoek van het Capitool is de Botanic Garden. Net als in New York hebben ze daar gebouwen nagebouwd met afval (takken en bladeren) uit het bos. Zo lopen we voor de zoveelste keer langs het Capitool, het Washington Monument, het Witte huis en nog veel meer andere bekende plekken. Het is warm en druk. Er zijn diverse kleuterklassen die een formulier hebben met daarop 5 planten die ze moeten vinden. Wij mogen deze speurtocht ook doen, maar slaan het over. We lopen door de kleinere kassen langs planten uit Florida, Texas en New Mexico. Omdat het veel kleiner is dan die in New York, zijn we er redelijk snel door heen.

We besluiten om terug te gaan naar het hotel en kijken in de kleding winkel aan de overkant van het hotel of ze nog iets interessant hebben. Echter vergeleken met dit is de Wibra van ons nog luxe. We halen de koffer op en vragen de rekening. Normaal maakt het me niet zoveel uit, maar ze hadden ruim $230 meer op de creditcard gereserveerd dan verwacht. De prijs is echter hetzelfde en de receptionist vermeld dat dit voor eventuele extra kosten zou zijn geweest. Enkele dagen later is inderdaad het bedrag bijgesteld.

Om 11:50 uur verlaten we het hotel richting metro. We nemen de Silver line naar het eindpunt alwaar we een bus kunnen pakken naar Dulles. Daar aangekomen blijkt de British Airways balie nog leef. Dus we nemen een zitplaats tegenover de balie en ik check online in en deel de boarding passen met de reisgenoot. Na een uurtje wachten zien we enkele mensen sprinten: de balie is open. Wij stappen ook richting balie want we willen nog even lunchen. Nu pas blijkt dat de meeste mensen in de verkeerde rij staan want ze zijn nog niet ingecheckt. Wij passeren hierdoor enkele van de sprinters.. Helaas voor ons wil degene voor ons reizen met een verlopen paspoort en komt er nog een VIP tussendoor, waardoor we iets vertraagd zijn.

Na de check in is het weer wandelen naar het volgende blok. Daar aangekomen kunnen we eindelijk lunchen. Het wordt een cheeseburger met friet en bier. Als dat erin zit, lopen we naar de gate. Hier mogen we 2 gates gebruiken: C42 voor de beneden verdieping, C44 voor het bovendeel. Wij mogen als laatste (groep 5) naar het vliegtuig maar hebben genoeg ruimte voor de handbagage, die in tegenstelling tot andere wel beperkt is tot een rugtasje. Tijdens de vlucht terug kijk ik de gedownloade afleveringen van Homeland en de film The Irishmen. Voor ik het weet zijn we in Londen.

We hebben dit keer wel tijd genoeg, maar moeten nog wel naar de andere kant van Terminal 5. Bij de metro aangekomen, zien we het bericht dat deze (tijdelijk?) uit dienst is. Dat wordt lopen, een goede mijl. Aan het einde gekomen doen de roltrappen het niet, maar je mag ze ook niet gebruiken. We komen dus met 2 volle Airbus A380 bij 3 liften waar per keer 25 personen inkunnen. Als dan ook nog hulpwagens in en uit moeten rijden, wotdt de tijd alsnog krap. Toch komen we op tijd bij de A gates en we mogen nog even wachten voor het boarden. Als we gaan boarden moet ik stilletjes juichen. Alle handbagage groter dan de kleinste maat en alles wat iemand meer dan 1 rugtas/koffertje heeft, moet het ruim in. Geen pardon en geen excuus. De enige 2 die de koffer wel mee mogen nemen zijn 2 fotografen die al hun apparatuur erin hebben zitten.

De vlucht naar Schiphol is kort, maar door de bewolking zie ik weinig anders dan witte watten. Met wat turbulentie als het wolkendek doorbroken wordt, landen we vanuit het noorden op de polderbaan. Dat scheelt alweer 5 minuten als het vanuit het zuiden was geweest. Eenmaal bij de gate lopen we snel naar de bagageband, maar ook Schiphol heeft een verrassing. We komen op D26 aan, maar de banden zijn alleen via de A terminal te bereiken. Na de forse wandeling komen wij A om wederom een fors stuk terug te lopen (ongeveer naar de C-terminal) omdat band 7 de onze is. De koffers liggen er al, dus we zijn zo buiten. Nog even een korte rit met lijn 300 en ik ben thuis. Na een verfrissende douche begint het denken aan de volgende reis….

No photos