Ik word gewekt door een wekker die, vreemd genoed, op dezelfde tijd staat ingesteld als die bij mij thuis: kwart voor 6 ‘s ochtends. Dat geeft me normaal tijd genoeg om een kopje koffie en ontbijt te nuttigen, nu is het best lastig want het is zondag en ik ben op vakantie. Ik slaap daarna niet meer en ik controleer de sociale media even en het nieuws. Daarna zie ik via een soort blog (alleen tekst) de dames wereldkampioen handbal worden. Dat is spannender dan het daadwerkelijk zien.
Na de douche eten we ontbijt bij Founding Farmers: eieren, hashbrown, bacon en toast. En dan die koffie, eindelijk een keer echte koffie in plaats van die smhakeloze slappe hap. Als ik zeg dat ik het alleen niet heet genoeg vind, als ik toch moet klagen, word de mok bijgevuld met kokend hete koffie. Alles kan een mens gelukkig maken, zong René al een keer. Na het ontbijt lopen we naar het Witte huis dat binnekort door een nieuw hek beveiligd word. Er is veel politie op de been maar het word niet echt duidelijk waarem.
We nemen de metro richting Maryland want daar is Fedex Field, de thuishaven van de Washington Redskins. We hebben een plek achter de cornervlag, alleen is deze er niet bij het America voetbal. Er mag veel volk het veld op voor de wedstrijd, waarbij de tribunes meer groen-wit lijken te te hebben in plaats van bordeux rood met geel. Maar we zitten dan ook aan de Redskin kant. De cheerleaders van de Redskins houden ons bezig met dans en het is zeer aardig om aan te zien. Het dansje ziet er overigens ook goed uit.
De wedstrijd zelf gaat aardig heen en weer. Af en toe gaat er een gele zakdoek over het veld, maar dan blijkt er een voor ons onduidelijke overtreding te zijn gemaakt. Thuis, op tv, lijken de wedstrijden veel langer te duren, maar daar zie je dan ook reclame bij ieder oponthoud. Washington lijkt de wedstrijd tegen de verwachting in, te gaan winnen, maar 2 touchdowns in de laatste 2 minuten leveren de Eagles alsnog de winst op.
Na de wedstrijd lopen we de 2 km terug naar de metro en komen bij het Washington monument uit. Met de ondergaande zon is dit een spektakelstuk en ook het uitzicht naar het Capitool en het Lincoln memorial zijn zeer mooi. Morgen gaan we nog omhoog in het monument, dus lopen we weer naar het Witte Huis om de nationale kerstboom verlicht te zien staan. Het is niet te zien of Donald thuis is. We lopen door richting Dupont Circle voor een drankke en wat eten. Ongemerkt loop je op zo’n dag toch snel 16 km. Moe keren we terug in het hotel. Morgen weer een drukke dag.
