De diepte in

We hebben de keuze om met de lift te gaan of via een afdaling door de grot. We kiezen voor het laatste en mogen rechtdoor het pad op. Aan het begin staat een bordje met daarop de melding dat we Binnen 1 mijl (1,6 km) het Empire State Building aflopen. Sommige stukken zijn 20% steil. Ondanks het verzoek van de ranger om te fluisteren en je flitser, zaklamp of lampje op de telefoon niet te gebruiken, doen veel bezoekers dit toch.

We zien al dalend diverse druipsteenformaties, dieptes gevallen rotsen. Dit alles wordt beschenen door strategisch geplaatste oranje/gele lampen die het geheel mysterieus mooi maken. Eenmaal aan het einde van de afdaling, waarvan ik dacht dat dit het was, is er nog een 2 km lange wandeling te doen door “the Big Room”. We worden nogmaals verrast op bijzonder mooie formaties. Na het rondje nemen we de lift naar boven.

Het is tegen half 11 als we richting Big Bend beginnen te rijden. We schieten aardig op tot de auto ineens meld dat er een drukverschil in een van de banden is. Het volgende plaatsje is 10 mijl verder, dus we rijden wat voorzichtiger en zullen daar even kijken wat er aan de hand is. Helaas komen we niet zover want nog geen 400 meter verder is de band plat.

We staan in de middle of nowhere, dus maar even de kofferruimte leeg maken of er een pomp, reparatieset of wellicht een reservewiel is. Het is de laatste en met wat vloeken, stuiteren en zweet weten we de band langs de 75 mijl/uur snelweg te wisselen. Wel mogen we daarna maar 50 mijl per uur rijden op de thuisbrenger.

Tegen 18 uur, zo’n 1,5 uur later dan gepland komen we bij het hotel aan dat vlak bij Big Bend nationaal park ligt. Daar kijk ik waar de dichtsbijzijnde verhuur lokatie is. Dat is San Antonio, waar we morgen toch heen moeten. We zullen door het park rijden, want daar is de snelheid aangepast en worden we niet gepasseerd door auto’s die 80 mijl/uur rijden. Al met al een ritje van 7 uur, morgen meer .