Ik ben vroeg wakker, maar Wessel slaapt nog even door. We gaan na het douchen met grote vrees richting ontbijt, maar dat is onterecht. Er is voldoende keuze dit keer. Na het eten schrik ik wel even, want Wessel geeft aan dat hij vol zit en even niets te eten hoeft. Gelukkig herstelt hij zich na een half uurtje rijden.
We beginnen op een groot deel van Route 66 in de richting van Albuquerque/Santa Fe. Hoewel ik dit deel al een keer gereden heb, zie ik toch andere leuke Route 66 attracties. Wellicht komt dit doordat je dan toch niet kijkt naar wat je al gezien hebt, maar wat je nog niet gezien hebt.
In Amarillo rijden we door 6th street waar nog een groot deel bewaart is gebleven. Als we Amarillo verlaten, komen we bij de Cadillac Farm. Hier staan een aantal Cadillacs die met de neus in de grond zijn gezet. Een gelukje is dat het de afgelopen nacht hier gestormt heeft (niets van gemerkt) en er een grote plas regenwater rondom de auto’s ligt. Er kan dus niemand “posreren” voor de auto’s waardoor er niemand op de foto’s staat die ik maak en de weerspiegeling in de plas is mooi.
We verlaten de boerderij en komen langs diverse kleine plaatsen die een beetje leven van het toerisme dat Route 66 met zich mee brengt. De vraag is alleen nog hoelang want de boel raakt aardig in verval. De toeristen stoppen wel, maar geven niets uit in de plaats. Ook wij maken ons hier schuldig aan.
Na Santa Rosa gaat Route 66 verder naar het westen, maar wij buigen af naar het zuiden. De omgeving verandert van prairie naar woestijn. Dit is geen zan, maar een rots woestijn. De droogte is te merken aan de plantengroei, lage cactussen.
Als we afbuigen op de snelweg lijkt het of de rest van de route 1 rechte weg naar Roswell is. Dat klopt inderdaad, maar gelukkig is de 88 mijl lange weg heuvelachtig en hierdoor wat minder saai. Om de verveling te breken, gokken we op de afstand die we nodig hebben om de voorganger die wat langzamer rijdt in te halen. In de meeste gevallen zitten we er niet ver naast.
Zonder het te merken zijn we een stuk sneller in Roswell (we hebben ons aan de snelheidslimieten gehouden), waar we inchecken in het hotel. Het is hier 1 uurtje vroeger dan in Texas, dus nog de halve middag en avond beschikbaar om UFO’s te spotten. Mocht er morgen geen bericht meer zijn, dan zijn we of ontvoert door aliens of er is weer een slechte internet verbinding.
