Astronomisch

Het is nog steeds niet gelukt om de tour te boeken voor de rondleiding in het stadion van de Astros. We nemen maar snel wat ontbijt en rijden op goed geluk naar het stadion. We parkeren op een plek waar het $1,50 per uur is. We zouden hier tot 12:17 mogen staan. Dat is ruim voldoende.
Alle ticketboxen zijn gesloten. Als we vlak bij de Team Shop zijn, ik moet namelijk nog een pet voor iemand kopen, worden we aangesproken of we voor de tour komen. Dat klopt, maar we konden niet reserveren. De man die het ons vroeg geeft aan dat ze geen credit kaarten uit het buitenland accepteren op de website, maar we zijn van harte welkom bij de rondleiding.
We raken een beetje aan de praat over waar we vandaan komen en de gids is verbaast dat dit al mijn 20e stadion (van 19 clubs0 is, die ik bezoek. We mogen een sticker plakken op de wereldkaart waar we vandaan komen, maar Nederland is al volgeplakt. In onze groep zitten Red Sox fans, wat mensen uit Virginia, Mexicanen en wij uit Nederland. Mason, de gids, weet het goed te vertellen en het stadion dat in 2000 opgeleverd werd, kostte $35 miljoen minder dan wat ze dit jaar aan salaris van de spelers ($285 miljoen) kwijt zijn.
We komen in een van de skyboxen waar iedereen die geld over heeft voor een kaartje heen mag ($350 voor een mindere wedstrijd). Daarna gaan we naar een sponsorbox, die zijn voor $10000 tot $35000 per wedstrijd te huur. Er zijn geen vaste boxen, je zal dit per wedstrijd moeten huren. We vervolgen de weg langs de tv box, die overigens zeer klein is, en de press box. We mogen echter geen foto maken van de naamkaartjes omdat daar diverse gegevens op staan die niet publiekelijk bekend mogen worden. Wel wordt vermeld dat het wachtwoord in elk stadion gelijk is.
We dalen af naar de Diamond seats omgeving, waar een wachttijd van 4 jaar is. Je zal echter wel ieder jaar $150k moeten betalen om erop te blijven staan. Als je een seizoenkaart hebt, kost het gelukkig nog maar $105k per jaar. Wel krijg je hiervoor een 3 sterren maaltijd bij de wedstrijd en als je een hamburgertje van de tent op de 3e verdieping wilt, wordt deze voor je gehaald. Vanuit de diamondbox (stoelen achter de thuisplaat), lopen we een gang door en staan we op het veld. Dit heb ik bij de Pirates ook al een keer gehad, maar nu mogen we ook over de warning track langs het scorebord door het buitenveld lopen. Het gras is echter verboden terrein.
Voor we het weten is de tour afgelopen en staan we bij de Team Shop. Ik koop de gevraagde pet en een pin voor mezelf. We lopen door naar de auto en daar blijkt dat we een wielklem hebben. Ik bel het nummer dat op de sticker zit en even later komt de BOA uit Houston. Ik leg uit dat ik netjes betaald heb en dat ik het vreemd vind dat we dan een wielklem krijgen. Zijn enige uitleg is dat de meter die we gebruikt hebben niet voor de parkeerplaats is, maar voor langs de weg. We hadden de meter die 5 meter verder op stond moeten gebruiken. Dit is hetzelfde tarief en het verschil tussen straat en parkeerplaats is wellicht anderhalve meter. De BOA is resoluut en ik betaal met grote tegenzin de boete waarmee de wielklem wordt verwijdert.
Met een klein beetje de pest erin, rijden we naar NASA Space Center. Ook daar betaald parkeren, maar dat is een stuk duidelijker dan in de binnenstad van Houston. Om geld uit te sparen, maak ik gebruik van de QR code waarmee we in totaal $10 uitsparen. Ook hoeven we nu geen belasting te betalen.
In het Space Centre zijn diverse tentoonstellingen te zien over de maanlandingen, van vroeger en in de toekomst, diverse ruimtevaartuigen en de space shuttle. Het is zeer interessant. Op een gegeven moment krijgt Wessel de kriebels van de Indiërs. Ik ben er al aan gewend dat ze denken dat ze de hele wereld bezitten en overal in de weg gaan en blijven staan, maar als je dat voor het eerst mee maakt, kan ik me voorstellen dat dit irritant is.
Als we het meeste toch nog gezien hebben, gaan we terug naar het hotel. Even inchecken voor de vlucht want we moeten morgen alweer terug naar huis. Dit verhaal wordt in oktober vervolgt (voor mij dan).