The end of the road

De dag van gisteren heeft er ingehakt. Niet alleen hebben we ruim 17 km gelopen, ook het late tijdstip van slapen heeft geen goed gedaan. Uiteindelijk zijn we tegen 10 uur klaar om Route 66 af te ronden. Om te beginnen moeten we eerst een klein 90 mijl weer terug naar Needles. Pas als we daar aangekomen zijn, is het nog zo’n 330 mijl naar Santa Monica Pier, het eindpunt van de route.

Vanaf Needles gaat het weer het binnenland in, ook al zien we de Interstate soms op een kleine mijl in de verte liggen. Zoals eerder al opgemerkt zijn de leuke dingen meestal in de dorpjes en steden die je door rijd. Het eerste deel van vandaag komen we bijna niet in stedelijk gebied en is de natuur wel afwisselend. Soms prairies, soms bergen, soms steden en bijna altijd een spoorweg met trein.

Toch zien we wel genoeg. Zo komen we een bos van flesbomen tegen en diverse oude diners en winkels. Het loopt al tegen de avond als we in de buurt komen van Los Angeles. Maar met de straten door de diverse voorsteden van LA schiet het niet op. Als we in de buurt van Pasadena komen is het besluit snel genomen: we gaan nu de route verlaten en naar het hotel. We zouden dit eerst pas in de buurt van het Dodger stadion doen, onderdeel van Route 66, maar we zitten er een beetje doorheen.

Toevallig (?) komt de route naar het hotel ook langs Dodger Stadium. En daar maken we kennis met het LA verkeer. Niet echt stilstaand, maar doorrijden doet het ook niet. In 1 uur leggen we 5 mijl af en net als in het liedje moet iedereen in de auto plassen. Gelukkig kunnen we even later van de snelweg af en richting hotel. Inmiddels is de tank zo goed als leeg dus we laten de auto op een paar mijl van het hotel eerst wat drinken. Bij het hotel aangekomen zegt de receptionist dat hij de mensen zoveel mogelijk een kamer aan de achterkant geeft omdat aan de voorkant wegwerkzaamheden zijn. Bij het controleren van mijn paspoort maakt hij de opmerking dat alle rijke personen uit Nederland komen. Hierop antwoord ik dat ik dit nog niet gemerkt heb, ligt hij in een deuk en krijgen we ook een kamer aan de achterkant, op de 3e verdieping.

Het is al laat en de meeste restaurants in de buurt zijn dicht of gaan zo dicht. We gaan dus bij een van de weinige restaurants eten die nog open zijn: een Pakistaans. Ik moet zeggen, dit is ontzettend lekker. Ik heb een combinatie van Tandoori’s en ze zijn allemaal even lekker. Terug in het hotel schrijf ik snel 3 stukjes voor de website en facebook zodat ik snel mijn boek kan pakken om te ontdekken wie de crimineel is.

No photos