In een diepe dip

Het is vandaag een relatief rustige dag. We zitten in Flagstaff en de Grand Canyon is “maar” 80 mijl verderop. Bij het ontbijt dat beter is dan vorig jaar, maar nog steeds niet wat we in Nederland gewent zijn, krijgen we de vraag (in het Nederlands) of we dit gewend zijn. We antwoorden netjes dat dit het gemiddelde is wat men kan verwachten in dit type hotels. Of ze er tevreden mee zijn is een tweede, maar we krijgen in ieder geval geen andere vragen meer.

Na het ontbijt vertrekken we richting Grand Canyon. Ik sla een afslag te vroeg in, maar de navigatie pakt het netjes op. In plaats van 2 snelwegen rijden we nu door de bossen en komen op 30 mijl van de ingang van het park weer op de rechte weg terecht. Dit is vlak bij het Flintstone campground voor degene die hier bekend zijn. Bij de ingang pakken we toevallig wel de goede rij en zijn snel het park in. Daar waar iedereen rechtdoor gaat naar het visitor center, nemen wij de weg naar de noordelijke uitgang want daar zijn de punten waar je de canyon kunt bekijken.

Het is voor mij de derde keer, maar dit kan je eigenlijk niet met een foto laten zien. De diepte, hoogte en de kleurverschillen zijn  niet in een foto te vangen. Dat moet je zelf zien. Toch proberen we het om foto’s te maken. Na het 3e punt worden we verrast door een regenbui. Het is inmiddels tegen half 12 dus we besluiten om door te rijden naar het Desert view punt. Daar kunnen we even gebruik maken van de toiletten en iets eten. We nemen een chili dog, een hotdog met chili con carne erbij, en kunnen nog net aan een van de weinige tafels zitten. Als we ons eten hebben blijkt dat we niet de enige zijn die zo dachten. De rij voor het bestellen staat bijna buiten.

Als we na het eten buiten komen is het droog en maken we weer foto’s. We rijden terug naar de ingang en stoppen bij de diverse punten. Bij het laatste punt dat we nog niet gezien hadden, zien we vanuit het oosten een onweersbui aankomen. Het flitst in de verte en de canyon aan de linkerzijde vult zich met nevel. Als de eerste druppels vallen, stappen we in de auto om het park te gaan verlaten. Dit blijkt net op tijd te zijn want na een 100 meter worden we getroffen door een hagelbui.

Nog voor we het park uit zijn is het weer droog en zonnig en bijna 28 graden. We hebben nog wat tijd over dus we rijden naar een mall. Eigenlijk alleen om te kijken hoe zoiets eruit ziet, maar we vertrekken met enkele honkbalshirts. Morgen gaan we nog terug voor wat pins met het logo van honkbalclubs omdat ze die in de stadions niet hebben.

Eenmaal in het hotel terug wassen wij even wat ondergoed en sokken zodat de rest van de reis ook fris doorgebracht kan worden. Hierdoor eten we wat laat, maar het is bij Outback weer uitstekend. Als we morgen klaar zijn in de winkel dan gaan we proberen in Las Vegas (nu wel Nevada) om het geld van de reis terug te verdienen. We hebben al wat terug want we krijgen het geld van de verregende wedstrijd tegen de Mets terug en de kosten van de wifi module die niet werkt. Ik denk dat we deze bedragen morgen gewoon op rood inzetten.