Een omweg richting Sin City

In Las Vegas hadden we niet de beschikking over internet op de hotelkamer. Dit kon wel voor het checken van email en zoeken op google, maar dat kostte Eur 10 per device, per dag. Merkwaardig genoeg was er wel internet beneden in het casino voor iedereen. Aangezien we een druk programma hadden (alles op rood), heb ik niet de tijd genomen om de laptop naar beneden te nemen en daar een verhaaltje te schrijven (wel waarheidsgetrouw!).

We begonnen de lange rit vanuit Flagstaff naar Las Vegas na een ontbijtje dat wederom aangevuld moest worden met eigen vleeswaren. Het continentale ontbijt van de Amerikanen verschilt nogal met die van ons. Voor de lunch liggen de broodjes met de overige vleeswaren, kaas en bananen al in de auto (gekoeld). Route 66 ligt achter het hotel dus we kunnen redelijk snel de route weer oppakken. Via een weg die alleen bestaat uit klei en kiezels bereiken we Williams. Dit is het toegangspoort voor de Grand Canyon en dan met name voor het spoor. We zien direct een tweetal oude(re) treinwagons en even later een stoomlocomotief. Het is zeer druk op het station voor de rit naar de Grand Canyon, helaas voor hun niet met de stoomtrein. Ik moet hierbij wel opmerken dat het jammer is dat de mensen de bordjes met het verzoek om de trein niet te beklimmen negeren en toch boven op de loc klimmen.

Wij rijden door en keren aan het einde van Williams weer om. Het dorp bestaat uit 2 eenrichtingsverkeer straten en in beide straten is wat te zien. Na nogmaals gekeerd te zijn vervolgen we onze weg, weg van de snelweg dit keer. Via diverse dorpjes en bergwegen komen we in Seligman waar diverse oude auto’s staan voor huizen met veel Route 66 memorabilia. Dan duiken we de zwarte bergen in naar Oatman. Hier heersen de ezels, de dieren dan want ze gaan niet uit de weg. Hierdoor hoeven we ook niet uit te stappen om een foto te maken. We staan immers diverse keren stil. Alleen door net te doen of je wat te eten hebt, gaan ze opzij naar het raampje en kunnen we doorrijden.

Na Oatman komen we weer in wat vlakker terrein (nog steeds tussen de 800 en 1900 meter boven zeeniveau) en in Needles. Dit is het laatste punt voordat we afbuigen naar Las Vegas. In Needles zijn ook nog wat muurschilderingen en, heel goed van Californie, bordjes met de route en beschilderingen op de weg. Zodoende raak je niet de weg kwijt. Op de navigatie is het al te zien: de weg naar Las Vegas is bijna recht en 91 mijl lang. Dit wordt even onderbroken door een kleine bocht, werkzaamheden (12 mijl) en een dorp genaamd Searchlight.

We komen even voor 5 uur ‘s middags aan bij het hotel en we zijn wel een beetje gaar. We hebben aardig lang gereden maar ook de temperatuur buiten, tegen de 38 graden, helpt niet mee. Gelukkig is het niet benauwd. We rijden naar de strip en parkeren gratis in de parkeergarage bij Planet Hollywood zodat we bij het Hard Rock cafe een hamburger kunnen eten. Na het eten lopen we even binnen bij Excalibur, het Bellagio enkele andere casino’s. We zien ook de show van de fonteinen en gaan daarna terug naar het hotel waar we wat kleine donaties aan de diverse automaten doen. Na een tweetal uurtjes spelen is mijn verlies uiteindelijk $10. Wellicht morgen hebben we meer geluk.

No photos