Het is even na half 7 als ik wakker wordt in de stad die nooit slaapt. De overige heren zijn of al wakker of niet veel later. De berichten van het thuisfront via de sociale media worden bekeken en ik lees de Digitale versie van het Haarlems Dagblad. Na een douche lopen we richting Petisco voor een stevig ontbijt: 2 eieren, 2 bruine boterhammen (geroosterd) en gebakken aardappeltjes met een kop koffie of thee en een kleine jus d’ orange. Ik neem de eieren sunny side up, een ander scrambled.
Na het ontbijt even langs het hotel om de camera’s en de kaarten voor het honkbal op te halen. Het blijkt dat de wedstrijd van afgelopen maandag die verregend is, vandaag wordt ingehaald om 4:07 PM Iedereen met een kaart van vandaag mag gratis naar binnen bij de eerste wedstrijd. Maar dat is van later zorg. We lopen Chinatown uit en via het gerechtsgebouw en Cityhall komen we bij het 9/11 memorial en museum. Om de hoek kan ik een van mijn eerste beloftes inlossen. Hij mag het alleen zelf nog niet weten want dan moet ik met het eerste vliegtuig meteen naar huis. Bij het museum blijkt dat het nieuwe World Trade center vanaf de 50e verdieping in de mist hangt en dat wij niet de enige zijn die bij het museum naar binnen willen. Er staat een hele grote rij.
Ik kom op het idee om online de kaarten te bestellen maar dan hebben we wifi nodig. De dichts bijzijnde winkels zijn aan de achterkant van het museum nabij de 2e memorial pool (de zuidelijke). Hier is een van ons heel erg wakker want er zijn hier ook automaten waar je kaarten kan halen. De eerste kaarten die beschikbaar zijn, zijn voor over 20 minuten dus via de creditkaart halen we 4 kaarten en kunnen de grote rij passeren en staan binnen.
Nog steeds maakt dit ontzettend veel indruk op me. Het is alleen jammer dat niet iedereen de verzoeken om in bepaalde ruimtes niet te fotograferen niet opvolgt. Kennelijk valt een foto met je GSM niet onder die categorie. Ook het slenteren van bepaalde mensen breekt me later op de dag op. Als we het museum uit komen valt de beslissing om ook de wedstrijd van 4 uur mee te nemen. Hierdoor is het aantal overige mogelijkheden om iets te doen beperkt. De keuze valt op Grand Central Terminal en de Public Library die dicht bij elkaar liggen en een metro verbinding met Flushing hebben waar het stadion van de Mets ligt.
In Grand Central is het mogelijk nog benauwder dan buiten en na een enkele trein te hebben bekeken staan we snel weer op straat voor een bezoekje aan de bibliotheek. Dit is voornamelijk trap op en trap af met iemand die nog last heeft van een verstuikte enkel. Het is een simpel besluit: we pakken lijn 7 via Queens naar Flushing. Als we een 5 kwartier voor de wedstrijd aankomen is het zeer rustig en het stadion is nog niet open.
Als het stadion eenmaal open gaat, nemen we de roltrap naar de 4e level en op het pleintje achter de thuisplaat halen we wat drinken en kijken wat we tussen de 2 wedstrijden kunnen eten. Dat valt uiteindelijk letterlijk en figuurlijk in het water omdat het bij een van mijn eerste slokken begint te spetteren. We besluiten om naar het field level terug te keren zodat we daar even kunnen kijken in de shop. Daar waar ik 3 jaar geleden moeite had om een shirt te kiezen vanwege de vele keuze, daar is het nu moeilijk. Alles wat een beetje leuk is, is dan ook meteen $60 of meer. Ik heb zelfs een shirt van $329 zien hangen.
Als na een uurtje het nog steeds regent en het slenteren opbreekt, ga ik uit de regen op de grond tegen een hek zitten. Ook dat is me niet gegund want een supervisor wijst me er op dat dit niet mag. Hij vraagt ons of we bekend zijn met het stadion, maar dat is niet het geval. We worden naar een bar gebracht met airco en stoelen, waar je normaal gesproken alleen met een bepaalde kaart in mag en ik weet zeker dat wij die niet hebben. Als het een uur later nog regent halen we wat eten en drinken. Hoewel de prijs hoog is, weet ik zeker dat ze de 2 cola niet heeft berekend.
Om even na 7 uur wordt ons duidelijk dat de regen voorlopig niet ophoudt en om nu nog langer te wachten is geen optie. We gaan terug naar het hotel waar we wat iced tea halen en vervolgens de andere club uit New York op tv kijken. Op dit moment is dat nog 0-0. Morgen nog een ochtend in New York en dan naar Chicago om de auto op te halen, een wedstrijd van de Cubs te bekijken en dan aan route 66 te beginnen.