Married with Children

Ik begin eerst met een complimentje over Chicago. Wat is dat een schone stad. En dan niet in de Belgische betekenis, nee, ik bedoel niet vies. Er ligt weinig tot geen vuil op de straat en we zien ook diverse mensen dit schoon houden. Hoe het in de andere wijken waar wij niet geweest zijn, kan ik niet over oordelen, maar waar wij vandaag geweest zijn, inclusief de metro stations, het was opgeruimd. Net als de mensen overigens.

We zijn vroeg wakker, tenminste voor Amerikaanse begrippen want in Nederland is het al middag. We hebben iets meer tijd want de wedstrijd van de Cubs is naar de avond verplaatst. Op internet kijken we even waar het ontbijt gegeten kan worden en dat is even verder op bij Yolk (ei dooier). Zoals de naam al zegt voert ei de boventoon. We bestellen allemaal een omelet met paprika, champignon, ui en nog andere groenten er in verwerkt samen met wat toast en koffie gaat het er goed in.

We halen de kaarten voor de Cubs en de fototoestellen op en lopen richting het Lincoln Park. In dit park zijn een museum en een dierentuin. Tot onze verbazing is de entree van de dierentuin gratis. Waar je in een dierentuin de geur van afvalstoffen van de dieren verwacht, is ook hier alles netjes en ruik je, op de neushoorns na, totaal niets. We lopen een klein uur door de dierentuin en vervolgen onze weg richting oude stad. Daar stappen we op de metro en vlak bij Millennium Park stappen we uit. Als we richting park lopen zien we de hop-on-hop-off en gezien de temperatuur (28 graden Celsius) en de vermoeide voetjes nemen we deze bus langs alle attracties.

We komen langs het Soldier Field stadion (Chicago Bears), Navy Pier en diverse andere attracties. Een enkele keer zien we iets bekends uit de film de Blues Brothers, zoals de ruimte onder de :L-train waar de politie wagens op elkaar waren gebotst (in de film). ook de fontein uit de serie Married with Children (Al Bundy) komt langs. Op het punt waar we begonnen stappen we uit en lopen we naar de Bean. Een grote metalen constructie in de vorm van een boon weerspiegelt alles en, heel complimenteus, past het ook de vorm van het lichaam aan, gelijk een lachspiegel.

Vlak bij de Bean is een station waar je de centrum loop kan nemen van de metro. Deze nemen we en we komen langs de woning van Elwood Blues, al is die niet echt goed zichtbaar door de sticker op de metro. Als we de loop hebben genomen stappen we uit op het station waar we de metro richting Addison kunnen nemen. Dit is de straat waar Wrigley Field ligt, het thuis van de Cubs. We zijn niet de enige en moeten de 2e metro nemen om in ieder geval te kunnen ademen zonder problemen. In de eerste metro hadden we wellicht ook een #metoo gehad.

Bij het station aangekomen nemen we een snelle hap, een hamburger, en gaan naar binnen. Het is een oud stadion dus vanaf de plek waar wij zitten worden we gehinderd door enkele steunpalen. Met een beetje voorover buigen of opzij is de wedstrijd te volgen. Vanaf de 7e inning kan ik een plekje elders opzoeken waar een ander gedeelde moeilijk is te zien, maar in ieder geval is het zicht iets beter.

De Cubs lijken op weg te scoren, maar de Reds doen dit door back to back homeruns. Ondanks de achterstand is de sfeer geweldig, al lijkt het erop dat de meeste mensen zichzelf graag horen praten. In de 7th inning stretch zingt het hele stadion uit volle borst ” Take me out to the ballgame”  mee, in de maat en zonder muziek. Een zeer bijzondere ervaring. De Cubs komen op voorsprong door een homerun met 2 honken bezet. Ik ben opgenomen in de groep want ik krijg enkele high five verzoeken van de mensen om mee heen. De 3-2 blijkt tevens de eindstand waarbij het publiek reageert of de World series gewonnen zijn. Ook nu, bij het verlaten van het stadion wordt er uit volle borst gezongen (Go Cubs en Sweet Home Chicago), en krijgen we high fives.

Het hotel ligt op bijna 2 km lopen van het stadion, maar dat is een rechte weg en het eerste deel is afgezet en vol kroegen. We weerstaan de uitdaging om even wat te drinken en na 20 minuutjes lopen we het hotel binnen. Morgen beginnen we met het uiteindelijke doel van deze reis: Route 66. Eerste deel is richting Springfield (Illinois). Eerst maar zorgen dat we de grote stad uit komen.

No photos