Blauwe Walvis en totempalen

Vandaag zijn we in alle staten. Tenminste in 3: Missouri, Kansas en Oklahoma. We zitten in de Zuid West hoek van Missouri, dus Kansas moet zo bereikt zijn. We beginnen op de plek waar we gisteren zijn geeindigd alleen is de weg nu in een keer opengebroken. We nemen een kleine detour en heel snel zijn we Springfield uit. We komen uit op de 266 richting Kansas en we hoeven nog niet eens op de navigatie te kijken want Missouri heeft keurig de weg via de Route 66 bordjes aangegeven. Een enkele keer moet dit wel omdat we twee opties hebben: een oude of een nieuwere. De navigatie staat dan ingesteld op de route met de meeste bezienswaardigheden. Al moet ik zeggen dat er vandaag zoveel te zien was dat we zelfs dingen gemist hebben.

In Sinclair komen we bij een oud benzinestation en daar staan ook nog wat oude auto’s. De man die het station beheert heeft vele verhalen en gelukkig voor ons heeft hij andere slachtoffers. Gelukkig, want we moeten nog een aardig eindje door rijden. We passeren enkele oude bruggen en weer andere bruggen kunnen we niet over omdat ze op instorten staan. Het blijft moeilijk de route te bepalen hierdoor, gelukkig hebben we de borden en de navigatie nog (al moeten we enkele waypoints er tussen uit halen). Niet veel later passeren we een drive in, maar pas morgen draait er weer een film.

We rijden door enkele kleine steden als Carthage en Webb city in Kansas en komen bij de grensstad Galena. Hier ontmoeten we de sterren uit de film Cars die bij een tankstation/souvenir winkel staan. Helaas staan ze op slot dus we kunnen ze niet meenemen 🙂 of erin zitten. Als we doorrijden komen we Oklahoma in bij Quapaw. Vanaf hier is het nog een kleine 200 mijl naar Oklahoma City.

Even lijkt het op weg van de snelweg, maar het blijkt dat we op het oudste, nog bestaande deel van de route zitten. Vol stof passeren we het deel dat slechts 9 foot breed is. Als we weer wat beton onder de wielen hebben zien we weer enkele ijs-salons, muurschilderingen en andere reclame uitingen. In Commerce is er een kleine omweg om langs het standbeeld van Mickey Mantle te rijden.

Redelijk snel komen we via een blauwe walvis in Tulsa. Dit rijden we binnen onder een boog met Tulsa en route 66 erop. Ook hier enkele oude motels en vele muurschilderingen. Tulsa is niet alleen een stad van treinen, ook van de olie. Vele installaties zijn hier nog, maar de tijd dat ze veel olie produceerden is al weer een tijdje geleden. Eenmaal uit de stad komen we nog wat Coca cola flessen tegen, een van koper en een van neon buizen. Alleen de verlichting zien we niet want het is nog overdag.

Inmiddels wijst de thermometer 100 graden Fahrenheit aan, wat ongeveer 36 Celsius is. Het is hier een god vrezend gebied want naast de vele kerken staan hier ook vele kruizen langs de weg. En dan bedoel ik niet de kruizen die geplaatst worden vanwege een dodelijk ongeluk. Exact om 6 uur stoppen we voor het hotel en we worden ingecheckt door een mevrouw Van Vossen, dus met Nederlandse achtergrond. Ze is 1 keer in Nederland geweest en ook in onze thuisstad Haarlem. Ze vond het allemaal prachtig, voornamelijk de Keukenhof.

Nadat we de koffers naar de kamer hebben gebracht gaan we eten bij onze oom Julio. Tenminste, zo heet het restaurant: Uncle Julio’s. Het is Mexicaans en daar waar we gisteren in het steak restaurant allemaal beroemd waren (Famous Jenny was onze serveerster in het Famous Dave restaurant), zijn wij meer de beroemdheden. We bestellen Chicken & Steak Fajita’s en we krijgen 2 keer tortilla chips en mogen zelfs nog meer als we willen. Het is allemaal vers bereid en zeer lekker. Als we terug lopen trekken we weer bekijks, kennelijk doen ze dat hier niet vaak.

Morgen richting Texas, waar alles groter zou zijn.

No photos