Indianen verhalen

Het bed in dit hotel was kennelijk goed want ik word pas na 7 uur wakker. Aangezien we een langere route hebben, ga ik meteen onder de douche en door naar het ontbijt. De koffie is nu wel te drinken, maar daar is ook alles mee gezegd. Het ontbijt is wederom bagels uit de toaster met ei, Philadelphia en pindakaas. We leveren de sleutels in, tanken en gaan terug richting Buffalo. De route rechtstreeks, eventueel via Little Bighorn Battlefield is slechts 128 mijl over de highway, maar op vakantie zijn we wel fan van Weg van de Snelweg.

We nemen dus een omweg en moeten hiervoor naar Buffalo. We willen de Bighorn Scenic Byway rijden maar die begint bij het plaatsje Shell.  Of we dit nu via het noorden of zuiden aanrijden, het is een lange weg. Via Buffalo, de zuidelijke optie, rijden we het Bighorn National Forest in. Hier zeer mooie bossen voornamelijk bestaand uit naaldbomen. Na zo’n 160 mijl komen we via Graybull door Shell. Shell is niet meer dan een gehucht en we weten zeker dat alle 87 bewoners elkaar kennen. We nemen de Bighorn scenic byway en moeten helaas constateren dat de parkeerplaats van Shell Falls is afgesloten en zo ook de trail ernaar toe.

De weg zelf is echter ook zeer mooi en als we beginnen te afdalen doet het mij denken aan de afdaling van Colorado National Monument. Ook hier scherpe bochten met een prachtig uitzicht over de vallei. Op zo’n 35 mijl ten noorden van Sheridan, een 3,5 uur later, komen we op de snelweg en na zo’n 70 mijl slaan we rechtsaf richting Little Bighorn Battlefield. Onderweg zien we nog wel een grote prairie brand, maar gelukkig zijn ze die al aan het blussen en passeren we het op minimaal 4 mijl afstand. We mogen Bij Little Bighorn met de NP pas gewoon naar binnen.

Als we de auto uitstappen merken we pas hoe warm het is. De thermometer in de auto wijst 95 F aan, Dit is 35 graden Celsius. Op dit slagveld werd Custer verslagen door de samenwerkende Indianenstammen en overal zie je stenen de plaats markeren waar een soldaat van de cavelerie is gesneuveld of een van de Indianen. We lopen eerst naar het monument voor de Cavelerie en zien dat Custer hier gesneuveld is. We leren ook dat de lichamen snel zijn begraven om ze te beschermen. Dit tegen de dieren en tegen verminking door de tegenpartij. Een jaar later is het merendeel opgegraven en herbegraven op de begraafplaats verder op. Alleen Custer kreeg zijn laatste rustplaats op Westpoint.

Een stuk verder is ook het monument voor de Indianenstammen. Diverse stammen en Indianen worden vermeld en het merendeel van de Indianen meld dat ze zich alleen verdedigden en doden omdat ze anders zelf gedood waren geweest. De teksten maken aardig indruk, net als de warmte. We lopen terug naar de auto en rijden nog een blokje over, of liever gezegd langs, het slagveld. Veel meer dan lossen stenen is er niet te zien. Gelukkig brengen de borden langs de weg iets meer informatie. Na het slagveld bezoeken we nog even de trading post, maar we zien niets van onze gading.

We vervolgen onze weg over de snelweg naar Billings dat we op een gegeven moment onder ons zien liggen. Billings is een mijnstad en dan voornamelijk voor de olie. We zullen morgen eens zien of de benzine hier nog goedkoper is.

foto’s: