We zijn wederom vroeg wakker, even voor half 7. Dat dit betekent dat het in Nederland al in de middag (14:25) us, vergeten we maar even. Na het checken van Facebook en de krant gaan we ontbijten. Helaas echte Amerikaanse koffie, maar de gebakken eieren met ui en aardappelen en de bacon maken dit meer dan goed.
We hebben inmiddels een koelbox, water en sprite, dus we vullen deze met ijs en enkele drankjes. Rond half 9 gaan we op pad, maar de navigatie doet het niet lekker. De verwachte aankomsttijd is 12 uur later. Ook de afstand is bijna dubbel zo lang. Ik gooi enkele tussenstops er tussen uit en de route blijft gelijk maar de tijd is terug gebracht naar ongeveer 7 a 8 uur en de afstand naar iets meer dan 340 mijl.
De eerste 225 mijl hiervan zijn puur saai te noemen. In het begin is de prairie nog wel leuk om te zien, met hier en daar wat bergen pop de achtergrond, maar na dit 30 mijl gezien te hebben, vind ik het wel mooi geweest. Uiteindelijk komen we in Hot Springs aan. Dit is een leuk plaatsje (maar dat had ieder plaatsje geweest na zoveel gras), met enkele muurschilderingen en oude gebouwen. We rijden het stadje door en vervolgen onze weg langs Wind Cave National Park. We zien hier niet veel van want dit park is ondergronds en we hebben geen tijd voor de rondleiding.
Het park gaat over in Custer State park en meteen zien we enkele bizons, tenminste Frans ziet ze want ik ben bezig om een bocht te maken. Toch vang ik een glimp op. Op een gegeven moment stuurt de navigatie ons weer terug want tussen 2 tussenpunten zou er geen weg zijn. Ik zet de auto even aan de kant en haal het tussenpunt er uit. De route wordt in een keer 70 mijl korter en ik zie dat de weg die er niet zou zijn, er dus wel is. Helaas voor ons is het eenrichtingsverkeer en natuurlijk de andere kant op. We mogen er niet in, dus rijden we door. Vlak erna is de wildloop road die we wilden rijden, maar door het weghalen van de tussenpunten er niet meer op staat.
In de bocht vlak naast de ingang van de wildloop zien we enkele berggeiten die zich niets van de auto’s aantrekken. Bij de ingang betalen we $10 om de loop te mogen rijden, maar veel wild spotten we niet. Een grote kudde bizons loopt boven op een berg, zo’n 500 meter van de weg af. Even later hebben we wel oponthoud omdat, ondanks alle verzoeken het niet te doen, sommige mensen de wilde ezels voeren. Na zo’n 10 minuten kunnen we verder omdat de park rangers het verkeer in goede banen leiden.
Vanaf de uitgang rijden we door naar het Crazy Horse memorial. Hier wordt een beeld van een Indianen opperhoofd ter paard uit de rotsen gehouwen. Het is nog geen graniet, maar wel zo robuust. Dit en het feit dat ze op basis van vergoedingen en entreegelden hakken, is men nog niet zo ver als gehoopt. Toch is het al een indrukwekkend gezicht.
We lopen even snel door de tentoonstelling en vervolgen onze weg richting Mount Rushmore. We doen dit via de Needles Highway en de Iron Mountain highway. Gezien de naam lijken dit snelwegen, maar zijn bergweggetjes met enkele tunnels waar maar 1 auto doorheen kan. Als er dus iets van de andere kant komt, moet je wachten. Bij een van de tunnels kunnen we de 4 hoofden van Mt Rushmore al zien in de verte. Via enkele 6-bochten (je gaat hier met een korte bocht onder de weg door waar je zojuist nog reed) komen we op de brede weg naar de parkeerplaats van Rushmore.
Hier begint de auto in een keer te piepen dat hij dorstig is. We kunnen nog maar 34 mijl rijden, en het hotel ligt op 25. We parkeren de auto en zoeken als we terug komen wel uit of er een benzinepomp in de buurt is. Door werkzaamheden kunnen we niet helemaal naar het uitzichtpunt lopen, maar toch zijn de 4 presidenten indrukwekkend genoeg. In tegenstelling tot Crazy Horse is hier zo goed als alles dicht. Eenmaal terug bij de auto zien we dat op onze route, 4 mijl van hier, een benzinestation is. De prijs is zeer duur te noemen. $3,10 per gallon, wat neer komt op € 0,71 per liter. Dat terwijl de gemiddelde prijs hier € 0,59 is.
Eenmaal getankt zijn we zo bij het motel in Rapid City. In het centrum staan standbeelden van alle presidenten van de US of A. Enkele zijn heel makekelijk te herkennen, zoals Reagan, Washington en Eisenhouwer, maar sommige andere herken ik niet eens van naam. We eten heel lekker Cajun bij een restaurant en keren terug naar het hotel. Morgen wacht Badlands NP.
