Meestal maak ik de titels van te voren aan de hand van de rit die we gaan rijden of attracties die we bezoeken. Ik wist dus niet dat we inderdaad een close encounter zouden hebben. Daarover later meer.
Omdat ik vroeg wakker ben, rond 6 uur, ben ik in staat om via SoftbalDino TV de eerste wedstrijd te kijken van ons Dames softbalteam tegen Sparks. Waarschijnlijk omdat ik er niet ben winnen ze in 4,5 innings met 8-1. Na de wedstrijd direct douchen en meteen ontbijten. Ik neem bagels die in de toaster gaan met smeerkaas (La vache qui rit) en pindakaas. De jus d’orange doet het nu wel en omdat ik weet hoe de koffie smaakt, neem ik thee. Het smaakt toch best. We laden na het ontbijt de auto in en komen tot de ontdekking dat we onze America the Beautiful kaart missen. We vermoeden diefstal omdat we hem nergens kunnen vinden, dus dat wordt een nieuwe kopen. Als we aan het einde de auto totaal leeghalen vinden we de kaart onder een stoel. Dat scheelt weer $80.
We beginnen de rit door de Black Hills, een bergachtig gebied met veel bossen. Achter me zitten mensen met haast, dus als het kan laat ik deze passeren. Op een gegeven moment draai ik een bocht en moet vol op de rem. De familie kalkoen steekt gewoon de weg over zonder zich iets aan te trekken van het verkeer. Gelukkig voor hen halen ze, op dit moment tenminste, in ieder geval de kerst. Tot zover onze “close encounter”.
We rijden verder en komen in de “old western” stadjes Deadwood en Lead. Er is vanavond een concert en werkzaamheden dus het zicht op de meeste oude gebouwen is beperkt. We draaien door en nemen de Spearfish scenic route. Er zijn enkele stops, maar de Devil’s bathtube is niet echt spectaculair. Als we even verder op stoppen voor een waterval, zien we meerdere Mountain Goats (berg geiten). Verbazingwekkend hoe deze beesten een steile klif omhoog kunnen klimmen.
Na Spearfish, het stadje, nemen we een grote boog van de snelweg af. Op zo’n 20 mijl zien we de komende tussenstop al boven het landschap uit: Devil’s tower. Deze berg is door erosie gevormd en het lijkt of er langs de zijkanten een beer naar beneden is gegleden met de nagels uit. Vandaar dan de Indianen deze berg vernoemd hebben naar de beer. Dichterbij gekomen staat er een file voor de ingang en wij nemen genoegen met het uitzicht en hoeven niet het park zelf in.
Vanaf Devil’s Tower is het zo goed als 120 mijl rechtdoor naar Sheridan. Met de cruise control op 80 nemen we de eerste 90 mijl door de prairies en verlaten de snelweg op 30 mijl van het motel en rijden door Buffalo. De meeste rijden hier door naar Cody en Yellowstone, maar wij zullen eerst door gaan naar Glacier NP om later in Yellowstone te eindigen. Op de b-weg bereiken we even voor 3 uur ‘s middags het motel. Genoeg tijd om een restaurant te zoeken en even tot rust te komen. Morgen naar Billings via de Bighorn scenic route en Little Big Horn.