Helaas zit het erop. We lopen eerst naar de fanshop van de Mariners om een shirt te scoren, maar die is voorlopig nog dicht. We rijden daarom nog even naar het honlbalstadion om te kijken of ze daar het shirt hebben voor de playoffs, maar er is een vroege wedstrijd dus geen parkeer mogelijkheid.
We besluiten daarom maar naar naar het vliegveld te gaan. Bij het inleveren van de auto hebben we de tank tot bijna de laatste druppel leeg gereden en op een paar kilometer na zitten er 7500 kilometers op. Een les voor mezelf om dit niet meer te doen. Het zijn teveel kilometers. Weliswaar ligt alles ver uit elkaar, maar het hadden er een paar minder kunnen zijn.
Door de Sky priority hebben we gereserveerde ruimte in de bagagebakken boven de stoelen, veel beenruimte voor ons en, voor mij het meest belangrijkste, niemand voor me die de hele tijd de stoel naar achteren wil doen om te slapen. We kijken wel de hele tijd tegen een afscheiding aan tussen 1e klas en onze stoelen, maar het is toch donker dus dat valt niet op. Daarnaast ben ik toch de hele tijd bezig met films en series kijken.
Redelijk vlot, bijna 10 uur, komen we aan op Schiphol. Daar staan we in de rij voor de toegang tot de douane. Als we nog 2 a 3 groepjes voor ons hebben, wordt er verteld dat we ook naar de volgende kunnen gaan op ons Nederlands paspoort. Daar is zelfscan. Dat hadden ze ook 45 minuten eerder mogen zeggen. Eenmaal door de douane komen we meteen bij de juiste band waar onze koffers net langs komen. Na niets te hebben aangegeven, nemen we afscheid en begint het nadenken over de reis in 2023…..