Vandaag rijden we vanuit Bozeman naar Cody. Maar we ontbijten eerst bij een Ihop die we trouwens lastig kunnen vinden. Ook hier een tekort aan bedienend personeel, maar als we het eten krijgen is het goed. De route zou oorspronkelijk via de 2 noordelijke ingangen van Yellowstone gaan, maar door een overstromende rivier is dit nu niet mogelijk.
We moeten dus eerst iets omrijden voordat we in Red Lodge de Beartooth Highway kunnen nemen. Deze gaat over een pas die 3336 meter hoog is. Maar voordat we Red Lodge bereiken, rijden we eerst door een stadje met een voor mij bekende naam. In Red Lodge zelf halen we lunch bij de Subway en spot ik een wijze Indiaan die de blanken durfde tegen te spreken:”Dit is niet de laatste oorlog, dat is niet mens eigen. Als er 2 ruzie hebben, gaan ze vechten.’. Helaas kreeg hij gelijk (en een standbeeld).
We klimmen langzaam vanuit het dal (toch nog op zo’n 1100 meter) onder de wolken naar diverse uitkijkpunten boven de wolken. We hebben dus met ons hoofd in de wolken gelopen.. Op een van de uitzichtpunten kunnen we naar het puntje van de berg lopen alwaar we uitzicht hebben op een dal en een wolkendek. De vele eekhoorns komen even kijken of we wat te eten hebben. Wij niet, maar een dame heeft pinda’s meegenomen.
Op het moment dat we denken op het hoogste punt te zijn, gaan we een bocht om en moeten nog verder klimmen. Het is hier te koud voor bomen, dus de enige vegetatie bestaat uit gras en struiken. Na het hoogtepunt dalen we slingerend af naar beneden waar we moeten stoppen voor wegwerkzaamheden. Er wordt gevraagd om rekening te houden met 30 minuten vertraging, dus als we na een minuut of 8 mogen rijden, valt het mee.
Op enkele mijlen voor de noordoostelijke ingang van Yellowstone buigen we af naar Cody en klimmen weer omhoog. Een kleine verandering in de omgeving, maar nog steeds bergen. Eenmaal dalende hebben de 2 voorin gelukkig een scherp oog en een snelle voet. Heel plotseling steekt er een hert over. Met een waarschuwende roep, een flinke trap op de rem en een kleine stuuraanpassing wordt een botsing voorkomen. Alleen jammer dat er dan gevraagd wordt of ik hem op de foto heb…
We komen in Cody aan en hebben een cabin toegewezen gekregen. Deze is zeer klein, waarover morgen meer. Om de hoek van de cabin zit wederom een plaatselijke brouwerij waar we gezellig wat drinken. Tegen 6 uur lopen we naar het centrum van het stadje om een gunfight te zien, maar net als 20 andere toeristen komen we voor niets. We lopen terug naar een Duits restaurant omdat we trek hebben in iets anders dan steak of ribs.
Wat een tegenvaller was dat zeg. Als we binnen komen met Guten Abend kijken ze ons aan of ze water zien branden. Maar goed, je kan niet alles hebben. We krijgen een tafeltje toegewezen en moeten lang wachten om drinken en eten te bestellen. Dat komt ook niet zo snel. De uiensoep is zeer zout en de salade verdrinkt in de dressing. Ook de schnitzel is niet zo groot en wel te zout, de aardappels in de aardappelsalade zijn rauw. Kortom, geen feestmaaltijd. We besluiten de avond in de brouwerij waar we nog meedoen aan een prijsvraag voor het geven van een naam aan het nieuwe biertje van hun. We krijgen een email over de uitslag. Mochten we winnen, dan zullen we terug moeten. Alleen slapen en eten we elders.
