Na het plaatsen van het stukje van gisteren, zijn we op zoek gegaan naar een restaurant waar we eerst wat konden drinken. Het is triest om te moeten constateren dat de Covid-19 crises hier hard heeft toegeslagen. Het merendeel van de restaurants, bars en winkels is gesloten. Waarschijnlijk door de afname van toeristen is er geen geld in het laatje gekomen en zijn ze over de kop gegaan. Na enkele omzwervingen komen we toch terecht waar bovenstaande (eten en drinken) genuttigd kan worden. De serveerster is zelfs zo enthousiast dat ze om de 5 minuten vraagt of we willen bestellen. We spreken af dat ze met de menukaart om half 6 mag terug komen. In de tussentijd drinken we wat.
Als we uiteindelijk bestellen en het eten krijgen, smaakt het goed. Tijdens het eten slaat Judge zijn 61e homerun en alleen ik en een “biker type” gaan omhoog en applaudiseren. Nadat een van ons mij heeft aangewezen dat ik een Yankee fan ben, stapt hij op me af en krijg ik een boks en een knikje. Hij gaat verder met zijn maaltijd aan de bar. Na het eten is het even lopen, maar we zijn redelijk op tijd terug in het moetel.
Na een goede nacht slapen word ik verkwikkend wakker. We kunnen er weer een dag tegen. Als ik echter op de wekker kijk, is het pas 4:00 uur. We draaien ons nog maar een keer om en nu word ik om 7:00 uur met wat spierpijn in mijn nek wakker. Als ik de deur open doe, kan ik de overkant van het parkeerterrein niet zien. Er is heel lage bewolking of mist. Door de invloed van de zon is dit in Forks binnen een half uur weg.
Zoals eerder aangegeven is er hier niet veel open. Het ontbijt dat we dachten te hebben in een restaurant verder op gaat niet door omdat ook deze dicht is. Als we terugkeren om broodjes te halen bij de supermarkt even terug, zien we dat het restaurant naast het motel nu open is en ontbijt serveert. We nemen daar een ontbijt dat wederom bestaat uit een eier variatie. Na het eten en tanken gaan we op weg.
Eerst naar Port Angeles, maar meer dan een uitgestorven pier en de kuststrook is er op dit moment niet te doen. Als we later een uitzichtpunt langs een baai zoeken, blijkt dit nog moeilijk genoeg. We komen in Port Townsend, maar ook daar is geen sprake van een bruisend kuststadje. Wel nemen we daar lunch, echter serveert het restaurant waar we willen lunchen alleen ontbijt. We nemen dus maar biscuits, blueberry pancake en French toast.
Na de lunch op weg naar Seattle, maar we hebben eerst een taak in de hoofdstad van de stad Olympia. Onze club waar we elkaar van kennen heeft dezelfde naam (Olympia Haarlem) en het “toeval” wil dat we allemaal een shirt met Olympia erop hebben aangetrokken. Bij het stadshuis aangekomen is er niet echt een aanduiding met Olympia op een laag genoeg niveau te vinden. We rijden door naar het Capitool van de staat, maar ook daar geen Olympia op de gevel. Toch vragen we een lieftallige Italiaanse dame om ons op de trappen van het Capitool te fotograferen. Die foto gebruik ik later met het bord aan het begin van de stad in een foto.
Op de weg naar Seattle worden we ingehaald door 2 voertuigen met daarop accident assistance. Dat kan alleen maar betekenen dat verder op een ongeluk is gebeurd en wij vertraging krijgen. Het valt echter mee, maar waarchijnlijk zijn ze op het Prins Clausplein van Tacoma (ongeveer 5x zoveel wegen als bij Den Haag) ergens anders heen zijn gegaan.
We logeren weer in het Hilton Garden Inn en lopen richting Hard Rock Cafe. Het eten is daar goed, maar veel te veel. Er is zelfs geen ruimte voor een toetje. Zelfs het biertje in het hotel vind moeizaam zijn weg. Morgen tijd genoeg om de stad te verkennen voordat we naar de Mariners gaan. Als ze vandaag en morgen winnen, dan hebben ze de play-offs gehaald. Momenteel staat het 7-7 in de 9e inning.
