Ik ben weer rond 7 uur wakker. Het is alleen jammer dat we weer een tijdsgrens zijn over gegaan en het dus pas 6:00 uur is. Ik probeer nog wat te slapen, maar na een half uurtje geef ik het op en, na een toiletbezoek, lees ik wat op de tablet. binnen 40 minuten is de rest ook wakker en voor we het beseffen staan we bij de auto om de reis naar Mt Rainier te beginnen. Maar eerst nog ontbijt.
De jarige job rijd vandaag en vlak voor de snelweg vinden we Molly’s café. Hoewel we denken dat de lieftalige dame Molly is, blijkt het een hondje te zijn. Het eten is er niet minder om en voor dezelfde prijs als elders krijgen we 3 eiereen ipv de 2 voor een gebakken eitje of 6 eieren voor een omelet. Als we weg gaan moet de jarige nog even wat zeggen aan de 2e dame die binnen is gekomen. Hij blijkt een leuk accent te hebben. Natuurlijk voldoet hij hier aan.
Na het eten even tanken, wat wel duur is. Maar liefst $4,99 per gallon (dat is toch €1,33 per liter). De eerst 180 mijl zien we grasvelden, hooi, tarwe of kleine dorpjes. Als ik even niet op let, zitten we ineens in de bergen. Wederom hebben we een fantastisch uitzicht over het landschap. Na de lunch zien we alleen nog maar bergweggetjes, waterstromen en bossen. De laatste 100 mijl rijden dus een stuk plezieriger. Zeker als we nog 2 watervallen zien.
In de buurt van Mt Rainier moeten we nogmaals tanken want het rijden in een berglandschap kost iets meer benzine dan in het vlakke land. Ook is het te merken dat er brand in de omgeving is want het is zeer heiïg/mistig. Toch zien we de (op dit moment) niet actieve vulkaan boven de andere bergen uitsteken. Er ligt sneeuw op, dus een uitbarsting valt niet te verwachten. Dat dit altijd kan, blijkt uit de borden in de omgeving die de vluchtroute aangeven als er een uitbarsting is.
We komen rond 15 uur bij het adres aan waar we deze nacht verblijven, maar mogen pas om 16 uur naar binnen. We gaan dus op zoek naar een gelegenheid waar we de verjaardag kunnen vieren. We denken dit te vinden in een Ukraïns restaurant, maar daar hebben ze alleen limonade of frisdrank. Uit beleefdheid nemen we een limonade, maar die smaakt niet echt lekker als je iets anders had verwacht.
Even voor 4 uur gaan we de inn in, maar dit blijkt een bed & breakfast te zijn. We hebben eigen appartement met 2 slaapkamers en ontbijt alvast in de koelkast. Na het indelen van de kamers en het neerzetten van de bagage, gaan we terug naar het dorp omdat op dat moment het enige restaurant met alcohol in de buurt open is gegaan. Niet dat dit belangrijk is, maar het is ook het enige restaurant dat een redelijke kaart heeft waar we eten van kunnen bestellen.
We nemen enkele drankjes en bestellen 2 maal een broodje braadworst (met zuurkool) en 2 pizza’s, Echter als we de andere pizza’s zien, is de gedachte meteen al dat dit een verkeerde keus is geweest. De braadworst is voldoende, maar de pizza (iets kleiner dan een fietswiel) is gewoon te groot. We proberen nog het te verdelen onder de andere bezoekers, maar dit lukt niet, zelfs niet als de jarige dit als traktatie wil uitdelen. Wel wordt hij door de meeste gefeliciteerd. Alleen de buren uit St Louis nemen 1 stukje voordat ze zelf gaan eten.
Even worden we beschuldigd dat we uit Denemarken komen, gelukkig niet uit Duitsland na het fiasco van vorige week, maar die kunnen we snel overtuigen want ze kennen Haarlem ook! We nemen het overschot aan pizza mee naar de B&B voor morgen als ontbijt, lunch of een tussendoortje. Het gemak van een B&B is dat je zelfvoorzienend bent. We drinken dus een kopje koffie op Hollandse sterkte en kijken naar wat tv. Morgen naar het regenwoud van Olympic NP. Dat wordt een lange rit qua tijd.
