IJzige wegen

Ook vanochtend geen ontbijt, maar die nemen we bij Smitty’s in Jasper. Ik heb de pannenkoeken en de anderen iets met eieren. Als we het ontbijt op hebben, rijden we de Icefields Parkway op. Hierlangs liggen veel gletschjers waarvan we wellicht 1 kunnen betreden. Die ligt op ongeveer een 50-tal kilometer voor de helft van de rit van vandaag. Als we bij Japer wegrijden, begint het wederom te regenen. Als dat maar goed komt.

Na een klein half uurtje rijden komen we de SUnwapta falls tegen. Het is een klein stukje lopen, maar wederom boeit het schouwspel. Veel gedonder en de vraag blijft waar al dat water vandaan komt. Er gaan duizenden liters water voorbij en wij zien toch de meeste rivieren en beken zo goed als droog staan. Gezien de regen is een beetje water logisch, maar niet deze hoeveelheden.

Iets voor de helft is de Glacier Skywalk gesloten. Hoewel ik deze wel had willen betreden, overwint de vreugde van de dieptevrees over het feit dat ik niet hoef. De Walk is namelijk gesloten. Even verder komen we bij het Columbia Icefield. Er zijn bussen op hoge wielen, maar wij kiezen ervoor om richting gletschjer te lopen. We komen nog net niet bij de voet, maar de klim er naar toe was het wel waard. Helaas is te zien dat binnen tientallen jaren de gletschjer verdwenen zal zijn. Er zal wat aan de opwarming van de aarde gedaan moeten worden, maar dan niet alleen door de burgers.

Het is misschien toevallig, maar overal waar we stoppen is het droog en op het moment dat we bij de auto komen, begint het weer te regenen. Zo ook bij de volgende stop, een gletschjer meer. Als ik de kleur zie, dan begrijp ik waarom ze deze naar de tekenaar van de Smurfen hebben genoemd: Peyo meer. Even later zie ik dat het meer Peyto heet… Onderweg naar het uitzichtpunt over het meer is de klim aardig steil. Een dame die hetzelfde tempo loopt, wil even voor de laatste helling opgeven vanwege haar rotte knie. Die heb ik ook en zeg dat het de laatste is zonder te weten dat ik gelijk krijg. We zien haar dan ook even later bij de hekken. Gelukkig is de weg terug naar beneden.

De laatste stop voor het hotel is bij Lake Louise. Ook dit meer wordt voorzien van water door gletschjers, maar liefst 6 in totaal. We hebben gelukt bij het parkeren want er is eigenlijk geen plek. Eenmaal bij het meer aangekomen, is te zien waarom. Er lopen meer toeristen dan op de wallen in Amsterdam. Het meer is echter wel mooi om te zien en we spreken nog even met wat medelanders. Zij mogen morgen weer terug en hadden in Japer de pech dat de stroom uitviel vanwege de branden. We wensen elkaar nog een prettige vlucht en vakantie en gaan terug naar de parkeerplek.

We komen redelijk vroeg in Canmore, de overnachtplaats voor 2 nachten, aan. We zoeken in de kamer naar wat mogelijkheden om te eten en iets te drinken. Het is waarschijnlijk een stadje in de hogere categorie want echt goedkoop is het niet. Toch vinden we een pub op 1,2 km van het hotel met redelijke prijzen. Het blijkt een shct in de roos want het eten en de drankjes zijn zeer goed. Ook het bedienend personeel is vriendelijk en genegen een praatje te maken. Als we net klaar zijn begint een band haar apparatuur neer te zetten. Ze beginnen pas om 22 uur te spelen en dat is voor ons om 19:30 uur iets te laat gezien onze gesteldheid.

Morgen verkennen we de rest van de omgeving van Banff en vieren we de verjaardag van een van ons. Op dit moment is hij in Nederland al jarig.