Hoewel de titel wat anders vermeld, valt het met het vallende water wel mee. We hebben in het hotel ontbijt, dus dat betekent dat we zelf brood moeten roosteren en beleggen. Helaas is er geen pindakaas, maar de omelet smaakt uitstekend en ik moet zeggen dat ik nog weinig slechte koffie heb mogen proeven. Na het ontbijt gaan we naar Walmart om wat water, broodjes, vleeswaren en fruit in te slaan.
De weg wordt vervolgt door het Glacier National Park. De eerste stop is bij Lake McDonald. Het gletschjer meer is groot maar niet echt spectaculair zoals de andere meren die we eerder hebben gezien. Na het meer zien we enkele watervallen (ja, alweer) en cascades. Vlak erna mogen we de Going to the Sun weg op naar een hoogte van 2052 meter over de Logan Pass. Wederom hebben we het geluk dat er iemand voor ons rijdt die niet gewend is aan het rijden in de bergen. Dat hebben wij ook niet, maar zonder vrees rijden wij toch makkelijker naar boven. Hierbij moet ik wel vermelden dat ik strak voor me uit blijf kijken want de diepte naast me is met mijn dieptevrees niet uitnodigend.
Eenmaal boven proberen we te parkeren, maar er is wederom geen plek. We besluiten dus om door te rijden. Ook hier iemand die niet uit de omgeving komt, maar uiteindelijk komen we toch beneden. In St. Mary nemen we coffee to go mee en rijden door naar Two Medicine Lake. Dit duurt enige tijd omdat men sinds 2019, dat ik hier ook was, nog steeds niet veel verder is gekomen met de wegwerkzaamheden. We rijden dus voornamelijk over klei en grind. De koeien langs de weg vinden het ook wel best.
We komen aan bij het meer en ook dit meer is gevormd door het ijs. We genieten daar van de lunch al moeten we oppassen dat het beleg niet van het broodje wegwaait. Het meer was alleen te bereiken via een doodlopende weg, dus op de terugweg stoppen we bij de Falling Eagle Falls. Door de lage waterstand is deze “slechts” beperkt tot het deel dat door de rotsen komt en “missen” we het deel dat over de rotsen komt. Nog steeds is het indrukwekkend.
Na de 15e waterval van deze reis gaan we door naar Great Falls. We beginnen met een ritje over grind en klei omdat men sinds 2019 nog steeds niet veel verder is gekomen met de wegwerkzaamheden. En hoewel er wat heuvels zijn, zijn de laatste 165 kilometer niet voorzien van prachtige landschappen. Het is te merken dat hier heel veel graan vandaan komt. Vlak voor Great Falls zien we een bordje met de naam van een bekende Nederlandse zanger, en de chauffeur merkt op dat hij het eens is met de tekst erboven (exit).
Het hotel wordt bereikt na een lange straat met winkels en etenstentjes. Het is te merken dat hier toerisme hoog in het vaandel staat. We zitten om de hoek van het ziekenhuis, dus als het nodig is hebben we medische hulp voor handen. Veel van de restaurants zijn dicht omdat het maandag is. WE gaan uiteindelijk eten bij een Boston Pizza sports bar.
De bediende weet niet waar Nederland ligt, maar voor de rest doet ze haar werk goed. Op het einde van de avond weten we ook waarom de mensen achter ons begonnen met lachen toen we het over Nederland hadden. Zij komen uit Limburg en zijn onderweg naar Las Vegas (en daarna Toronto). We hebben een geslaagde avond en heel veel plezier. Het gaat te ver om alle gevatte opmerkingen te vermelden, maar we hadden het naar onze zin. Morgen een tussenstop in de richting van Yellowstone. In vergelijking met vandaag en gisteren, een korte rit.
