We zijn vroeg wakker. Niet alleen omdat we misschien wat last hebben van de Manhattan bridge die naast ons het drukke verkeer en diverse metro’s vervoert maar waarschijnlijk ook omdat we al om half 9 (Amerikaanse tijd) alledrie compleet bewusteloos waren. Tijdsverschil, reizen en een biertje vermoeien de mens toch meer dan gedacht. Het resulteert in om half 6 wakker worden. Dat dit nog steeds 11:30 uur Nederlandse tijd is beseffen we pas later want het uitzicht is fantastisch vanuit bed. Over de brug heen kunnen we richting het nieuwe World Trade Center kijken.
We hebben even gewacht tot een uur of 8 maar vanaf dat moment gaan we op zoek naar ontbijt. In Chinatown nog een hele opgave. Daar waar we dachten te kunnen ontbijten kunnen we alleen afhaal krijgen en we gaan met de metro, nadat we een 7 daagse pas hebben gekocht, uptown. Bij Penn station kunnen we wat roerei krijgen voor $16 dus we eindigen bij McDonald’s voor de breakfast specials. De koffie is heet, zwart, veel en slap, maar toch welkom. Morgen gewoon bij Mr. Ming 2 geroosterde boterhammen met ei en ham. We gaan na het ontbijt, het is inmiddels tegen half tien, door naar het Central Park. We stappen uit bij 92nd street en lopen, eerst verkeerd, Central Park in ter hoogte van de tennisvelden. Langs het reservoir, waar we bijna door diverse joggers en hard lopers omver worden gelopen, komen we op een gegeven moment bij de honkbal velden. Op alle 8 de velden zijn Little League wedstrijden bezig maar we hebben de pech dat iedere keer de wedstrijd net is afgelopen. Maar het is wel leuk om de zeer jonge spelertjes het spel te zien spelen.
We lopen door en zien dat de turtle pool niet voor niets zo genoemd wordt. Roodwang waterschildpadden bevolken deze vijver en stelen al het voedsel weg voordat de vissen ook maar een kans krijgen. We hebben uitzicht op Belvedere Castle en lopend langs de pool komen we uiteindelijk (na een klim) ook daar terecht. Er is een mooi uitzicht op de honkbalvelden maar we gaan verder. Eerst omlaag, dan omhoog en vervolgens weer omhoog en omlaag waar we bij de kanovijver komen. Romantische heren roeien dames met zeer veel moeite rond en wij nemen een water bij een van de stalletjes en kijken hoe deze heren zich in het zweet werken als we even uitrusten. We komen na de rustpauze bij een van de populaire toegangswegen van het Central Park. Hier is het uitzicht op de vijver met de radiografische bootjes, de fontein en de poort met de trappen en de onderdoorgang die je bij series als CSI New York en Law & Order ziet. Je verbaast je eigenlijk dat er geen lijk, al dan niet gespeeld, ligt. Via deze doorgang lopen we het park uit, wat nog een stevig eindje lopen is, en komen op 7th Av uit. We lopen naar de metro en met een enkele keer overstappen zijn we heel snel op Gran Central Terminal.
Het is een groot station en een heel mooie ook. Natuursteen voert de boventoon en ik denk dat ongeveer de helft alleen voor het station komt en de andere helft om daadwerkelijk te reizen. De dorst is hoger dan de honger en we kopen bij een beverage stand wat biertjes (blikje van een pint). We gaan in een doorgang zitten en terwijl we het biertje opdrinken gaan we mensen kijken. Een leuke bezigheid want hoewel (net als bij ons) de meeste mensen gewoon doodnormaal zijn, vallen de uitzonderingen des te meer op. Verkleede mensen (een als hennep blad), punk, suicide girls en anderen vallen niet op bij de meneer die krom gebogen diverse keren langs is gekomen. Of hij zocht geld of zijn horloge want waarom loop je anders naar de grond te staren (en voor diegene die het niet snappen: waarschijnlijk liep zijn horloge nog want anders ga je op 1 plek zoeken en niet de hele hal aflopen 🙂 ). Uiteindelijk zocht hij zijn perron en werd gewezen naar het perrron waar hij vandaan kwam toen we hem de eerste keer zagen. Via de shuttle is het een korte rit naar Times Square en dat doen we.
Op Time Square gekomen blijkt dat dit een zeer populaire plaats is. Je kan bijna omhoog springen en door de mensenmassa 10 meter vervoert worden zonder de grond te raken. Het blijft natuurlijk wel mooi om al die reclame te zien op grote schermen, maar aan de andere kant doet me dit ook denken aan de honkbalweek, wat nog ook een leuke uitdaging wordt. We gaan enkele winkels in, maar ik kan niet schoenen vinden om mijn huidige, kapotte softbalschoenen te vervangen. Het loopt inmiddels tegen 2 uur en de maag begint te protesteren. Gelukkig is het Hardrock cafe dichtbij en we gaan naar binnen voor een Jamaicaanse hamburger met wat biertjes om de eeuwig durende dorst wat te verlichten. Jamaicaans betekent pittig en dat was de prijs erna ook. We konden voor dezelfde prijs ook 7 of 8 hamburgers bij de Mac halen, maar die hadden niet zo lekker gesmaakt als deze.
We beginnen de reis terug naar het hotel en weten op de hoek van de metro een bar te vinden. Het is warm, zeer warm, buiten dus we lopen naar binnen en kunnen aan de bar op de kruk zitten. Er is geen opvangbak voor het overlopende bier, de plank met sterke drank buigt zover door dat als er maar iets gebeurd je een hele dure cocktail hebt. En we zijn er nog steeds niet uit of de bediende uit de keuken (kok kan je het niet noemen als je alles in de magnetron doet) nu een vrouw (geen adamsappel, zwoele stem) of een man (stevige kuiten, geen tieten) is. Na 2 biertjes blijkt de tap voor de pilsener niet meer te werken, dus nemen we een wit biertje. Ook dat gaat fout en we nemen een Ale erbij die gratis is omdat alles fout gaat. Als die ook leeg zijn kunnen we een blik bier met een shot krijgen voor $3 maar we bedanken en nemen een flesje Budweiser tot besluit. Voordat de barman ons kan vragen of we nog wat willen, lopen we terug naar het hotel. Als we de stappenteller van Frans mogen geloven dan hebben we ruim 22000 stappen gedaan wat goed is voor minimaal 13,5 km. Ik hoop dat u kunt begrijpen dat ik blij ben met een wedstrijd van de Yankees morgenmiddag.
Ik verheug me er al op want het is oldtimer day. Dat schijnt aardig speciaal te zijn. Voor nu, de foto’s :
