Afscheid nemen

U had nog 1 dag van me tegoed, de laatste dag in New York. We zijn redelijk op tijd wakker, maar hebben niet echt haast. We moeten rond 19:40 uur op JFK zijn, en door de F trein te nemen naar Coney Island en vervolgens de A naar Rockaway PK, moeten we dit in 38 minuten kunnen redden. Althans volgens de MTA trip planner. We rijden in de spits, dus we plannen er een uur voor in. Dat betekent dat we ergens tussen 17:30 en 18:30 uur willen vertrekken. Voordat we de kamer nalopen en de koffers in de storage zetten, gaan we eerst nog even ontbijten bij ons vaste café. De dames die beloofd hadden om langs te komen en afscheid te nemen zijn er niet en we hadden ook niet anders verwacht. Het is een rustige maandagochtend en we nemen de breakfast special: toast, koffie, kleine OJ, gebakken aardappelen met tomaat en 2 eieren, sunny side up. Zoals bijna overal wordt de koffie bijgevuld maar alleen nadat ze het gevraagd hebben. Na het eten nemen we wel afscheid van de anderen en beloven dat als we terug komen en de lotto hebben gewonnen het café overnemen. En waarom niet, goed eten en een goede aanloop van diverse mensen uit de wijk: Aziaten, Afro-Americans, Italianen, Europeanen en toeristen. Een echte melting pot.

Terug in het hotel worden de koffers gepakt. De kamer wordt nagelopen en niemand heeft wat achtergelaten. We laten de koffers bij de receptie achter en checken uit. We nemen de metro richting 49e straat omdat op 8 Avenue vanaf deze straat de meeste souvernir shops zitten waar het ook nog rustig is. Het merendeel bied hetzelfde en we kunnen niet echt iets kiezen wat bevalt. We lopen langzaam door, het is inmiddels weer heet, en gaan winkel in, winkel uit. Ter hoogte van 42nd street gaan we dan toch richting Times Square en aldaar vinden we redelijk goedkope t-shirts. Ze zullen wel na een jaar of zo heel slecht worden, maar voor dit moment is het een leuk aandenken. En anders hebben we de foto’s nog.

We zijn in de buurt vn Herald Square en onbewust lopen we naar de street food stands. We nemen wederom Gumbo en opnieuw is deze anders van smaak. Ik ben vandaag de gelukkige met het laurierblad, wat alleen maar bevestigd dat het allemaal vers gemaakt wordt. Omdat het een werkdag is, hebben we meer moeite om een zitplaats te vinden, maar uiteindelijk lukt het. Na de lunch is het inmiddels tegen half 3 geweest wat betekent dat de EK zo direct van start gaat. De puf ontbreekt om nog verder te lopen om te zien of we nog tegen een aanbieding aanlopen. We lopen naar de Ierse Pub en de vertrouwde barman is er weer. Dat betekent ook dat het weer $6 biertijd is. We zitten net op een kruk waarbij we zowel de wedstrijd van Engeland als Wales kunnen zien als een voor een groepjes Engelsen binnen komen. De wedstrijd van Engeland is niet bijzonder, die van Wales is stukken beter. Na de wedstrijden praten we nog even met de barman en nemen ook hier afscheid en bedanken hem voor de service. Vanuit het café val je zowat de metro in, dus met een overstap en 3 blokken lopen zijn we weer bij het hotel. Alles zit nog in de koffer en we hadden ook niets anders verwacht.

We lopen met de koffers naar het metrostation om de F trein te nemen. We vallen niet op want in deze buurt vertrekken diverse (goedkope) bussen naar Philadelphia, Boston, Washington, Rockport en nog veel meer andere steden dus er zijn meer mensen met koffers. Bij het metrostation blijkt dat we niet meer genoeg op de metrocard hebben staan en kopen een enkele rit. Voordat we op het platform zijn moeten we 3 trappen af wat best lastig is met een koffer. Als de metro er is blijkt dat het inderdaad spits is. Met moeite komen we met koffer en al in de metro. We stappen of Jay street uit en moeten wachten op de A trein. Deze trein heeft 3 eindbestemmingen die met elkaar worden afgewisseld. Twee van de drie kunnen we nemen voor het vliegveld en de eerste trein is dan ook precies de 3e die we niet kunnen nemen. 6 Minuutjes later komt er echter wel een goede en na 3 haltes kunnen we ook zitten. Niet veel mensen nemen de trein naar een van de eindpunten.

We stappen uit op Howard Beach/JFK en moeten een Airtrain ticket kopen. De eerste machine heeft niet voldoende wisselgeld. We proberen de aandacht te trekken van een van de loketisten, maar die hebben alleen oog voor de aankomende mensen. Uiteindelijk weten we drie keer $5 bijeen te krijgen om onze huidige metrocards op te waarderen. Nu komen we wel binnen en rijden met de airtrain naar Terminal 4. We proberen bij een van de machines in te checken. Helaas staat op ons ticket Mr voor de naam en dat is anders dan in het paspoort staat. We mogen dus aansluiten bij de rest en met een kwartiertje vertraging zijn onze koffers op de band en mogen we door naar de douane. We worden doorgestuurd naar de volgende ingang omdat daar niemand is en na enkele omloopjes tussen de banden komen we precies achter de mensen uit waar we net ook al achter stonden. Bij de douane moet alle electronica uit de handbagage, de schoenen uit en de riem hoeft niet af. Ik doe het voor de zekerheid toch en aan de andere kant word ik gevraagd om mijn spullen wat sneller uit de bakken te halen maar iedere keer als ik dit probeer dan geeft ze de bakken een gooi waardoor ik daar weer achter aan kan. Ik wil er wat van zeggen maar besef me op tijd dat dit wel eens tot gevolg kan hebben dat ik wat later naar Nederland terug mag reizen. Ik geef een diepe zucht en met mijn broek omhoog houden en de rest van de spullen in mijn andere hand zoek ik een bankje op waar ik alles kan herstellen.

We moeten naar gate B28 en dat is nog een eindje lopen. Het is tijd om te eten, maar zoals op ieder vliegveld is het eten aan deze kant van de douane stukken duurder en minder goed. Het wordt een pizza en met moeite vinden we voor de andere 2 een biertje en voor mij (met een kleine verkoudheid) een frisdrankje. Bij de gate kan je de telefoon e.d. opladen, maar echt veel spanning heeft de USB poort niet. Mijn telefoon laadt met moeite, die van René niet en ook mijn tablet zegt dat er niet voldoende stroom is. We mogen al een uur van tevoren instappen en het vliegtuig is een 777-200. Mooie nieuwe stoelen met een tochscreen LCD in de stoel voor je. De persoon voor me heeft tijdens de vlucht een aantal malen geprobeerd naar achteren te komen, maar omdat ik de stoel niet tegen mijn knieën wilde hebben, heb ik de stoel tegen gehouden. Op die manier had ik toch nog voldoende beenruimte. Twee films en drie episodes van de Big Bang theory brengen mij en de rest van het vliegtuig op een kwartiertje van Schiphol. De landing is op de polderbaan vanuit het noorden, dus toch wat gunstiger dan die uit het zuiden. We zijn snel door de zelfscan paspoort controle en dan is het wachten op de koffers. Als de band stil staat dan zijn er naast ons nog zo’n 40 mensen zonder koffer. Met 10 minuutjes vertraging komen de koffers alsnog. Buiten gekomen komt meteen de Zuidtangent eraan en binnen anderhalf uur na de landing (wielen op de grond) doe ik thuis de deur open.

We hebben diverse mensen ontmoet en iedereen die we tegen zijn gekomen was vriendelijk en plezierig om mee om te gaan. Het was een fantastische tijd en hoewel ik gezegd heb volgend jaar niet te gaan, begint het nu toch al weer te kriebelen.