Rain delay

Als we wakker worden regent het en de verwachting is dat het pas in de nacht weer droog wordt. We moeten dus iets verzinnen dat binnen is. De keuze valt, mede door de hobby van een van ons, op de miniature train show in de botanical garden in de Bronx.

We ontbijten wederom in de diner om de hoek en lopen verder naar het PATH station. Via een metro en de shuttle tussen 42nd street en Grand Central Terminal komen we bij de treinen. Alleen, hoe komen we aan treinkaartjes en welke trein moeten we nemen. Gelukkig is er WIFI en kunnen we de kaartjes bij een automaat halen. Als we op het bord kijken dan besef ik dat ze het net zo goed in het Chinees neer hadden kunnen zetten want dat had ik ook niet begrepen. Gelukkig is er in het midden een informatiebalie en zigzaggend om de mensen heen, met hier en daar een botsing van achteren bereik ik de balie. De vriendelijke mevrouw wijst ons naar platform 23 en zegt dat deze over een minuut of 7 vertrekt.

Op het perron gekomen staat de trein al aan en we lopen iets door want ook hier stapt iedereen meteen bij het begin in. Gelukkig is het hier droog en niet al te warm zodat we een beetje kunnen opdrogen. Na een begin in de tunnels komt de conducteur langs. Hij knipt ouderwets ons kaartje en plaatst een ander kaartje omgebogen op de bovenkant van de stoel. Dit verbaast ons, want wat zou de reden hierachter zijn. We komen in Harlem (bekende plaats) bovengronds en een halte voor de onze wordt het gebogen kaartje verwijderd. Meteen begrijpen we dat door dit systeem de conducteur weet wiens kaartje geknipt is en wie er de volgende halte uit moet of nog gecontroleerd dient te worden.

Zoals gezegd stappen we de halte erna uit en het is gestopt met zachtjes regenen. Met bakken komt het uit de lucht. We kopen kaartjes voor de toegang tot de show over 15 minuten. Zeven minuten hiervan brengen we door in  de toiletten want dat is de enige ruimte waar je kan schuilen en tevens kan de blaas geleegd worden. We lopen snel door en gelukkig is er een grote tent voor de kassen waar de treinshow is. Traditie getrouw krijgen we eerst een film te zien waarin uitgelegd wordt dat alles uit de bossen van Virginia komt en er niets anders dan natuurlijk materiaal is gebruikt dat of op de grond is gevallen of gesnoeid is voor beheer. Zo zijn de ramen gemaakt van bladeren.

Uiteindelijk gaat de deur open en komen we bij de treinen en gebouwen. Alle gebouwen zijn beroemde gebouwen van Manhattan. Ook zijn er gebouwen die op Manhattan zelf al zijn afgebroken, zoals Penn Station. Het is druk en drukkend warm (het blijft tenslotte een kas waar we inlopen). Ik kan het accepteren dat kinderen zo dicht mogelijk bij de treintjes willen komen, maar de volwassenen die aan de rand gaan staan praten zodat ze in de weg voor de kinderen (en ja, ook mij) staan, irriteert me een beetje. Gelukkig overheerst de kerst sfeer.

Het is een grote show want als we aan het einde zijn, zijn we ongeveer 2 uur verder. En dat heeft niet alleen te maken met de drukte. Ik kan wel zeggen dat het imponerend was. We lopen naar de kas aan de overkant en worden gewaarschuwd dat als we deze verlaten we niet meer terug mogen. Dat is goed want we hebben alles wel gezien. In de kas aan de overkant is een restaurant waar we lunch halen. Aangezien dit de enige in de wijde omtrek is, betalen we de hoofdprijs voor een hotdog met een frisdrankje.

Het is tegen 2 uur en de verwachting is regen, dus Dyker Heights wordt wederom uitgesteld. Het perron waar we moeten zijn voor de terugreis wordt verbouwd, dus iedereen moet via een brug aan de voorkant instappen. Pas halverwege de trein en 2 haltes verder hebben we een zitplaats. En wat doe je als het regent en voor alle binnen activiteiten moet je eerst een uur buiten wachten? Juist, dan zoek je vrienden op. Terug op Manhattan stappen we weer Playwrights op 49th street binnen. We kunnen niet beneden terecht, dus gaan naar boven. 2 oudere dames uit Alabama maken plaats aan de bar en ze hebben meteen door dat we niet uit de omgeving komen. Het wordt even gezellig en had nog gezelliger kunnen worden als de barman een beetje vrolijker was geweest. Hij levert ons geen tapbier, maar de flessen smaken ook. Even later accepteert hij geen muntgeld meer als fooi. Dat is dan jammer voor hem dan geen fooi.

Een paar uurtjes later gaan we maar terug naar Newark. Op weg naar de metro komen we een Modell’s tegen. Dit is een grote sportzaak. Ik wil even kijken naar een jas, want mijn 12 jaar oude winterjas is niet echt waterdicht. Bij een rek winterjassen staat een prijs van $40 maar het prijskaartje vermeld $150. Toch maar even naar de kassa. Nee hoor meneer, het is inderdaad $40. Ik pak $60 want er komt hier altijd tax bij, maar voor de uitverkoop geld dit niet. Dus voor $40 heb ik 3 jassen: een jas voor de lente/herfst, een jas met van die kussens en de derde is deze 2 aan elkaar geritst. De jas is warm en waterdicht en ik krijg een tas mee voor mijn oude jas.

Terug in Newark is het zeer druk in Redd’s. In het Prudential Center is een lokale college basketball wedstrijd. Gezien de drukte is het geen happy hour, maar als het leger raakt wordt de traditie in ere hersteld. We eten hier en nemen er nog een paar. Hopelijk is het morgen wel droog.

Foto’s:

No photos