Flying with Santa to NYC – December 24

Eindelijk is het dan zo ver. Als ik op de wekker wil kijken om te zien hoeveel slaap ik  nog kan hebben, gaat deze af.  Dus ik spoed me richting badkamer, drink wat koffie en begeef me richting bus. Ik moet 10 minuutjes lopen, maar dan kan ik wel de bus pakken die voor de deur van Schiphol stopt. Mijn maten zijn er op de afgesproken tijd bij de bushalte en nog geen 20 minuten later staan we in de vertrekhal. Daar hebben we wat problemen omdat de naam op een van de tickets niet overeenkomt met die in het paspoort. Gelukkig mogen we wel vliegen maar krijgen wel de melding mee dat het op de terugweg ook problemen kan opleveren. 

Dat nemen we dan maar voor lief en na een bezoek aan de beveiliging lopen we richting gate. We nemen een bakje koffie en voor we het weten mogen we boarden. United gebruikt een nieuw systeem met groepen en als je een ticket hebt die niet in de groep hoort, laten ze je niet door. Een vooruitgang, alleen zitten wij achterin en mogen pas als laatste groep instappen. Dit betekent dus dat je diverse mensen moet passeren die het gangpad blokkeren. Het systeem is dus voor verbetering vatbaar. 

Gedurende de vlucht kijk ik een drietal films en na de laatste zijn we al in het Amerikaanse luchtruim. Nog geen half uur later landen we een kwartier voor op schema op Newark airport. Het is redelijk rustig bij de immigration, maar de man waar wij heen worden gestuurd neemt zijn taak zeer serieus. Zo serieus zelfs dat hij mij terug roept omdat René, die schilder is en daardoor wat problemen heeft met zijn vingertoppen (weg geschuurd), ervan verdacht wordt dat hij wil blijven. Als ik de retourtickets laat zien krijgt René alsnog het: “Have a pleasant stay” en de stempel in het paspoort. 

Redelijk snel hebben we de bagage en nemen we de airtrain naar P4 waar de hotel shuttles zouden staan. Op het bord staat echter niet ons hotel en de telefoons werken alleen met de verkorte nummers. Dan maar de gok wagen en even wachten. Een taxi nemen kan altijd nog. Binnen 10 minuten verschijnt het busje en 10 minuten later staan we voor de receptie waar we, ondanks het feit dat we 2 uur voor de inchecktijd verschijnen, toch een kamer krijgen. We zitten op de 8e verdieping, de kamer is ruim en heeft een grote, schone badkamer. Hier kunnen we wel een tijd doorbrengen. We doen dit echter niet want tijd is kostbaar. We frissen ons even op, maken gebruik van het toilet en lopen binnen 10 minuten naar het Penn PATH station waar we een Metrocard kopen. We stappen in de PATH en 20 minuten later stappen we uit bij het WTC, the Oculus.

Het lijkt van binnen en buiten op een ribbenkast van een groot dier, maar binnen valt vooral op dat alle zitplaatsen en ander meubilair in kerstsfeer is. Zo fungeren kerstballen als stoeltje. We lopen even om de Oculus heen en komen zo op een punt waarop je over de memorial fountains heen kunt kijken. Het nieuwe One World Center staat in 1 lijn met de wereldbol die in de hal stond van het oude WTC. We pakken de metro richting Rockefeller Center want we willen de kerstboom zien. 

Daar aangekomen blijken we niet de enige te zijn. Het is druk, zeer druk. Vanaf de metro lopen we via Bryant Park (kerstmarkt) richting de 50th street en komen diverse grote kerstversieringen tegen: kerstballen, kerstverlichting en nog veel meer. Bij de schaatsbaan voor Rockefeller center is het druk en kunnen we niet echt in de buurt komen om een goede foto te nemen. We moeten een blok terug, een blok naar links en vervolgens weer een blok terug. Bij het blok naar links komen we in het gedrang van mensen die de etalages van Sachs staan te bewonderen. Uiteindelijk komen we toch in de richting van waar we willen zijn. 

We lopen langs de Swarovski engeltjes en kristallen en staan in een goede rij om de kerstboom op de gevoelige plaat te nemen. Dit blijkt echter de rij voor het schaatsen te zijn, dus zodra ik de kans heb neem ik een foto en verlaat zeer gewillig de rij. Het is in Nederland al kerst, dus de moeheid slaat wat toe. We keren terug met de metro richting WTC waar het plafond van de Oculus inmiddels voorzien is van grote groene ijskristallen (van licht). 

Eenmaal terug in Newark lopen we, aan de overkant van het hotel, Redd’s Beer Garten in en nemen een kleine hap met een biertje. Tenminste dat dachten we. Ik was even niet meer gewend aan wat Amerikanen een kleine hap noemen. Ik laat de helft staan. Moe keren we terug in het hotel waar we heel gemakkelijk in slaap vallen.