Feels like home

Het is gestopt met regenen. Sterker nog, het is mooi weer. Weliswaar rond de 3 graden Celcius, met een gevoelstemperatuur van -2, maar dat mag de pret niet drukken. We besluiten om in de avond naar Dykers Heights te gaan omdat het niet zeker is dat het de rest van de dagen in de avond droog zal blijven. Na een stevig ontbijt gaan we via de PATH richting het deel van New York die de naam van onze “hometown” draagt: Harlem.

Redelijk vlot komen we in Harlem aan en worden we aangesproken door een man die zijn muziek wil verkopen. Hij kijkt een beetje verbaast als zijn vraag waar jullie vandaan komen met Harlem beantwoorden. We zeggen er al snel bij dat het de originele versie is: die uit Nederland. We kopen zijn muziek niet, maar toch wenst hij ons een prettig verblijf in zijn Harlem. Als we verderop de muurschilderingen gepasseerd zijn, wordt de sfeer wat grimmiger. Een ander groepje toeristen wordt geïntimideerd en we besluiten het eerste de beste metrostation in te duiken.

Daar is WIFI en bij de activiteiten staat het New York Transit museum in Brooklyn. Dat is op de weg richting Dyker Heights, dus we pakken de metro die kant uit. Na een klein stukje lopen kunnen we het museum eerst niet vinden, maar al snel komen we er achter dat een vrachtwagen het zicht blokkeert op de ingang: een niet meer in dienst zijnde ondergrondse metrostation. Beneden gekomen zien we hoe zwaar de aanleg van de metro moet zijn geweest. Door rotsen met de stevigheid van graniet en zo goed als alles zonder “powertools”.

Na de educatieve momenten komen we op het perron aan waar diverse metrostellen staan. Van hout tot aluminium, van luxe tot pure eenvoud. Hoewel er bij een metrostel aangegeven staat dat deze niet meer in dienst is, durf ik er wat geld op te zetten dat we in zo’n metro deze kant op zijn gekomen.

Ook nu is het na het bezoek aan het museum nog niet donker en ook voorlopig nog niet. We gaan terug naar onze Ierse vrienden en als het begint te schemeren rijden we terug naar Brooklyn voor Dykers Heigths. Ergens halverwege stappen er 2 Mexicaanse (?) mannen en een vrouw in die waarschijnlijk iets meer Tequila op hebben dan wat er uit de fles is die ze mee hebben. Op het moment dat ze echt vervelend beginnen te worden moeten ze uitstappen, dus gelukkig escaleert het niet.

Als wij uitstappen moeten we nog een eindje lopen, maar de gloed van de verlichting hangt al over de wijk. Hoe dichter bij we komen, hoe drukker het autoverkeer en het aantal voetgangers wordt. in het begin zijn de kerstversieringen nog bescheiden, maar even verder op overdreven. Zelfs vanuit de ruimte moeten sommige huizen te zien zijn. Persoonlijk vind ik de wat meer bescheiden versieringen mooier. Aan het einde kunnen we 2 dingen doen: Doorlopen naar het metrostation of terug naar het andere. Beide zijn ongeveer dezelfde afstand, maar we besluiten door te lopen. Dan hoeven we de drukte niet meer door.

Terug in Newark gaan we naar de Duitse vrienden alwaar een kleine hamburger wordt genuttigd. Al met al wederom een aardige marathon gelopen: ruim 16 km. We slapen er lekker op.

foto’s: