Uit de hoogte

We brengen de nacht door in een appartement vlak bij de binnenstad. De slaapbank ligt niet helemaal lekker, maar ik ben later wakker dan gisteren, half 6 dus. De rest slaapt ook niet echt uit.
Na de badtaferelen lopen we naar Rooster voor het ontbijt. We hebben het vermoeden dat het bedienend personeel bezig is met een rehabilitatie of wat enigszins geestelijk beperkter is, maar qua service is er niets aan de hand, die is gewoon goed. Het farmers ontbijt smaakt goed.
We lopen vanaf het restaurant naar de Arch en die is van dichtbij toch aardig hoog. Op vertoon van mijn Amerika the Beautiful pas krijgen we $3 korting op de film en een ritje naar boven. De film toont de bouw van de arch en wat het meeste opvalt is dat niemand gezekerd is met een harnas of wat anders, zelfs niet als het hoogste punt van 630 foot (192 meter) wordt bereikt. Er zijn echter bij de bouw geen doden gevallen.
Ondanks mijn dieptevrees ga ik toch mee naar boven. We mogen plaats nemen in een 5 persoons pod die eigenlijk voor ons vieren al te klein is. Ik weet nu waarom kuikens hun ei uit willen komen. Eenmaal boven merken we dat er toch wel wat wind staat omdat de constructie zo’n 8 inch beide kanten op beweegt (20 cm). Gezien mijn dieptevrees, de steile vloer en het feit dat ik me nergens vast kan houden, ben ik niet op mijn best. Het helpt dan ook niet als een van de reisgenoten vrolijk opmerkt of ik de Arch ook zo voel bewegen.
Na 7 minuten boven, mogen we weer in de rij staan voor de pods. We keren veilig terug met een toch wel leuke ervaring rijker. Ik beloon mezelf met een mooi t-shirt. Beneden is er ook een tentoonstelling die de ontwikkeling van St. Louis en de omgeving omschrijft. Er zijn enkele schoolklassen en we pikken gratis wat geschiedenislessen mee.
Het is inmiddels 27 graden als we naar buiten en richtig de Mississippi rivier lopen. Er zou een radarboot (nee, niet die van de marine, maar met zo’n rad achterop of voorop als die de andere kant opvaart) liggen. Helaas is deze op rondvaart of het seizoen is voorbij.
We lopen dus maar richting het Cardinals stadion en nemen daar wat drinken en de lunch. In de teamshop van de Cardinals worden wat shirts en een petje gekocht. Het is inmiddels tegen 15 uur als we even terug gaan naar het appartement om de benen/voetjes wat rust te gunnen. Zo meteen nog even een restaurant zoeken en morgen bellen we met Elvis, misschien neemt hij op.