Net geen brug te ver

We waren gisteren laat terug in het hotel (23:17), dus een kort nachtje maar dat ben ik gewend. Wederom rond half 7 is het slapen over. Bij het ontbijt hebben we zowaar bacon, waarschijnlijk omdat er veel minder mensen overnachten. Na het ontbijt checken we uit en rijd Bianca even een proefrondje over het parkeerterrein om aan de auto te wennen. Deze is wat groter dan haar eigen auto.

De proef slaagt en we stoppen eerst bij de Walmart voor wat broodjes voor de lunch. De dame voor ons heeft een opmerking over korting. Dit betekent dat alle boodschappen eruit moeten en opnieuw gescand moeten worden. Ze had een kar vol. Wij zoeken snel een andere rij en we zijn tegelijk met de kortings mevrouw klaar met afrekenen.

De weg gaat eerst door het moerasgebied van New Orleans naar het oosten. Enkele van de wegen hebben we al met de moerastocht gereden, maar we rijden nu verder naar het oosten. De ene na de andere brug wordt genomen en nog steeds zien we huizen op palen. Dit is niet om Amsterdam te imiteren, maar pure noodzaak. Ze hebben hier nogal eens een orkaan en hoog water te verduren. Door de hoge palen blijven de meubeltjes droog en als bijkomend voordeel hoeven ze minder verzekeringspremie te betalen.

Na het moeras rijden we eerst Mississippi in en niet veel later Alabama. We merken weinig van de verkiezingen, behalve bij de stembureaus. Bij de afslag naar zo’n bureau staan veel borden met de naam van de kandidaten. Niet alleen voor de president zijn er verkiezingen, maar ook voor het congres, burgermeesters, wetten, sherrifs en nog veel meer. Er staan altijd veel auto’s in de file voor zo’n afslag.

Halverwege Alabama, in Mobile, komen we bij een fort dat dicht is. Na de tunnel rijden we voornamelijk langs het strand in de richting van Florida dat we bij Pensacola binnen rijden. Tussen Pensacola en Panama City Beach zijn er veel duinen te zien, wat toch een beetje vreemd is. Er zijn ook veel wegwerkzaamheden en samen met de hoeveelheid auto’s voor de verkiezingen lopen we wat vertraging op. Het wordt ook snel donker en langs deze weg is er weinig verlichting. We hebben dan ook vaak de rem nodig omdat enkele auto’s met gevaar voor eigen leven van de andere weghelft keren naar de onze.

Als we bij het hotel komen, krijgen we een dubbele kamer op de bovenste verdieping van het hotel. Tussen de kamers is een keuken en het balkon heeft waarschijnlijk een mooi uitzicht over de Golf van Mexico, maar dat kunnen we op dit moment nog niet zien. Wellicht morgen, voordat we naar Atlanta rijden.