Driving

Ik ben tussen 5:00 en 5:30 uur wakker en kan echt niet meer slapen. Ik weet niet waar het aan ligt dat ik zo vroeg wakker wordt, maar ik gebruik de tijd om even Facebook te kijken en wat nieuws te lezen. Even voor 7:50 uur is de andere kamer ook klaar om te ontbijten. Dit doen we wederom bij de Denny’s aan de overkant. Gezien het verkeer zijn we vroeger allemaal goed in Frogger geweest. Het ontbijt is wederom goed en we gaan daarna op pad met een goed gevulde koelbox. Het is bijna Halloween, maar de meeste bewoners hier doen weinig aan het versieren van de tuin of buitenkant van het huis.

Na zo’n 20 minuten rijden komen we op Route 66 terecht. In het begin nog alleen te zien via de wegbewijzering, later ook aan de oude benzinepompen en overige zaken als gebouwen, muurschilderingen en auto’s. De gevangenis van Joliet, voornamelijk bekend van de Blues Brothers, is nu wel te bezoeken maar onze tijd is kostbaar.

Bij de Polka Dot diner nemen we lunch, maar niet voordat we de direntuin aan de overkant hebben bezocht. Voor het gevoel zijn we nog niet echt opgeschoten. De snelweg ging vroeger door de stadjes heen en wij kunnen dus niet echt doorrijden. Maar er is wel steeds meer Halloween versiering te vinden. De navigatie werkt niet altijd even goed mee, maar we komen vooruit, soms met een detour.

Op een gegeven moment hakken we de knoop door en besluiten een deel van de ingeprogrammeerde route over te slaan tot even voorbij Springfield. Daar is een diner, gecombineerd met antiek en souveniershop. Buiten staat een bandje te spelen met hun favoriete nummer: I love Halloween. Alles, maar dan ook alles is hier gekoppeld aan Halloween. Op vrijdag t/m zondag is ook het spookslot, in de vorm van een Highschool. In het picknick gebied zie ik, terwijl ik volkomen nuchter ben, een rose olifant en ook hier wat skeletten. Ondanks dat de winkel gesloten is, kan ik nog wel een t-shirt kopen, voornamelijk omdat we niet van om de hoek komen.

We vervolgen de weg naar St Louis en komen bij het appartement waar we 2 dagen verblijven. Het heeft nogal wat voeten in de aarde, maar met wat ouderwets gevloek staat de auto op de aangewezen plek en kunnen we naar binnen.

We eten even verderop bij Rosalita, waar de ober een student uit Polen is die daar ook nog eens voetbal speelt (het Europese, niet het Amerikaanse). Onbewust proberen we hem op te lichten, maar dit lukt terecht niet.

Morgen maar even de stad verkennen.