Veteranen

Een beetje gebroken kom ik uit bed. Ik heb op de slaapbank geslapen, maar dat is toch niet helemaal lekker. Een warme douche doet echter wonderen. Na het ontbijt check ik uit en wordt met het vertrouwde good travels en honey (vaak ook gewijzigd in Love, Sugar of andere term) op weg gestuurd.

Het eerste stuk is het lastige deel om de stad uit te komen. 6 banen die 3 verschillende afslagen bedienen. Het is niet verbazingwekkend dat het hier bijna altijd vast staat. Maar goed, eenmaal eruit komen we op de highway in plaats van de Interstate en is het een stuk rustiger en makkelijker rijden. Bij de eerste beste Walmart wordt gestopt voor brood, kaas en bananen.

We vervolgen onze weg door bos en land en kunnen zien dat de herfst hier ook zijn intrede doet, het is echter nog we 20 tot 27 graden onderweg. De weg slingert zich omhoog en op de grens met Tennessee zouden we een uitzichtpunt moeten hebben over 4 staten. We vinden deze echter niet.

De wegen worden smaller en aan de zijkant mist er soms wat asfalt. Gelukkig is er zo goed als geen ander verkeer op deze weg. In Jasper (Tennessee) is er een wegafsluiting. Als we door willen, dan moeten we een aantal mijl terug naar de snelweg en dan een heel eind door voor we weer op de toeristische route kunnen rijden. Of, zo verteld de man van de gemeente Jasper, je wacht even 10 tot 15 minuten tot de parade voorbij is.

We besluiten te wachten. Het is Veterans Day, waarbij de mensen die in dienst van het Amerikaanse leger/luchtmacht/marine hebben gezeten geëerd worden. De parade begint met iemand die iedereen langs de kant van de weg een Amerikaans vlaggetje geeft om mee te zwaaien. Daarna de scouting, gevolgd door een schoolklas met vlaggen en een drumband. De laatste in de rij zijn allerlei voertuigen met schoolkinderen, brandweer en, inderdaad, veteranen. Ze gooien snoep naar de mensen aan de kant en als we de zakken in de auto leeg maken zien we dat we de rest van de reis geen snoep meer hoeven te kopen.

De weg is weer vrij gegeven en we kunnen door. Tenminste, voor enige mijlen want dan worden we de berm in geleid. Er komt een transport aan dat te breed is voor een weghelft. Tevens is deze te hoog. Er rijden 2 auto’s mee die de tegenliggers de berm in dirigeren en bij de telefoon- en elektriciteitsleidingen deze met een stok omhoog houden om het transport doorgang te bieden zonder dat de draden breken.

De rest van de reis gaat over de interstate en we zijn vroeg genoeg in Nashville om nog van de avond te genieten. Morgen de stad in, misschien wel even de dansvloer opzoeken. Maar dat laatste denk ik niet.