New York 2003

Na een half uur, drie kwartier vliegen zie ik in de verte de skyline van New York terwijl de landing naar JFK international airport wordt ingezet. Nog steeds heb ik niet in de gaten hoe groot de gebouwen zijn want vanuit het vliegtuig lijkt alles kleiner. Na de landing krijg ik nog net niet mijn koffer meteen mee, maar ik ben wel de enige die zijn koffer op de band moet ophalen. Eenmaal in de hal is de volgende stap vervoer regelen naar het hotel maar dat zal geen probleem worden.  Bijna direct word ik aangesproken door limo en taxi chauffeurs maar goed voorbereid als ik ben, loop ik door naar de balies waar met een busje naar het hotel gebracht kan worden.

Aangezien ik voor de volgende vlucht vanaf Newark vertrek boek ik voor $ 10 een enkele reis Manhatten, hotel Pennsylvania. Door Jamaica (de buurt, niet het eiland) en langs de grens van Queens en Brooklyn wordt Manhattan via de Queensboro bridge bereikt. Ik ben niet de eerste die afgezet wordt, maar ook niet de laatste. De avond is inmiddels gevallen maar het is nog ontzettend druk op straat. Het zebrapad tussen het hotel en Penn Station/Madison Square lijkt wel 40 meter breed en wordt ten volle breedte gebruikt.

In de zeer grote lobby loop ik door naar de balie om in te checken. Een vriendelijke mevrouw verwijst me naar de 15e etage wat dus de 14e blijkt te zijn omdat ze hier niet met begane grond beginnen, maar met “the first floor”. Ik zet mijn koffer neer en kijk welk uitzicht het raam bied. Dat blijkt dus een blinde muur te zijn, maar om New York te beleven moet je toch naar buiten. Ik zie nog net dat de tv een defecte aan/uit knop heeft en meld dat netjes bij de receptie. Daar wordt een rapport gemaakt en gemeld dat het zo spoedig mogelijk wordt gemaakt. Als ik drie dagen later weg ga, is de tv nog steeds niet gerepareerd.

Aangezien het al laat is, loop ik “even” naar Times Square en eet daar een hamburger met de gedachte: “hoeveel zullen er nog volgen”.  De eerste honderd meter loop ik zowat 3 mensen omver en tegen 2 lantaarnpalen omdat ik maar naar boven blijf kijken. Met de oneffenheden in de weg en stoep leer je dat echter snel af. Mijn fototoestel ligt nog in de koffer, dus ik ga terug naar mijn kamer en val op bed omdat het toch wel een inspannende reis is geweest. Ik word de volgende ochtend wakker van wat politie sirenes en de vuilniswagens. Na het ontbijt direct door naar de attracties om op geheel Amerikaanse wijze zoveel mogelijk in zo min mogelijk tijd te kunnen zien. Ik pak de metro naar Battery Park en scheep daar in om het Vrijheidsbeeld en Ellis Island te bezoeken. Het is het jaar na de aanslagen in New York, dus voordat je de boot op mag moet je eerst door een metaaldetector poort en wordt je rugtas binnenste buiten gekeerd. Op Liberty Island is het, mede door de aanslagen en renovatie, niet mogelijk om de kroon te bezoeken waardoor ik door reis naar Ellis Island. Tegenwoordig wordt je al veel gecontroleerd voordat je het land in mag, vroeger was het vele malen erger. Hele families werden in kleine ruimtes opgepropt tot het moment dat men te horen kreeg dat men naar binnen mocht of weer met de eerste boot terug naar Europa. Ik word al claustrofobisch als ik de bedden zie.

Eenmaal terug gevaren reis ik per metro naar het Museum of Natural history. Zo groot als enkele sporthallen op en naast elkaar gaan we weer eerst door de beveiliging heen. Ook wordt gevraagd of aan te geven waar je vandaan komt. Omdat de baliemedewerker er doorheen lijkt te zitten, beantwoord ik die vraag met: “Harlem”. Ik zie hem wakker worden en zijn ogen worden groter. Op zijn: “No way, you’re too white for that.”, geef ik aan dat ik uit het originele Haarlem in Nederland kom. Met een grote glimlach en een “you lucky bastard, welcome in New York” betreed ik het museum. In de grote hal zie je direct het zonnestelsel op schaal en ik vervolg mijn weg door het museum langs walvissen, olifanten, dinosaurussen, Indianen en Vietnamesen. Eigenlijk tijd te kort, maar het volgende punt staat al weer op het programma.

Aangezien het met de metro het makkelijkste is om overal te komen, reis ik weer ondergronds naar het Empire State building. Ik heb een vrijkaart en kan dus via de fastlane naar de liften. Met een ongekende snelheid worden we naar boven gebracht. Voordat je het platform op mag, dien je eerst op de foto te gaan. Ik geef aan dat ik hem toch niet koop, maar zij denken dat als ik de foto zie ik toch van gedachten verander (dus niet). Op het observation deck is het jammer dat het niet zonnig is maar er kan toch heel ver gekeken worden. Waarschijnlijk heb ik diverse foto’s dubbel, maar dat zie ik later wel. Het wordt kouder en ik ga weer naar beneden. Ik eet spaghetti met meatballs en er zit alweer een dag erop.

De volgende ochtend weer naar Time Square, met fototoestel, en om de hoek is er een markt bezig. Op Time Square bezoek ik enkele winkels om ze thuis mee te verrassen, maar dan wordt het toch wel tijd om de metro te nemen naar de Bronx. Ik heb een kaart voor de New York Yankees tegen de Boston Red Sox en wil daar niets van missen. Ruim op tijd ben ik bij het stadion maar ik mag met mijn jute rugtas niet naar binnen. Ook niet als ik hem opvouw. Mijn cameratas wel, maar niet de rugtas. Omdat ik deze nog nodig heb huur ik een kluisje in de bowling alley (ik geloof wel 50 banen naast elkaar) voor een tas. In het stadion gekomen geniet ik van de batting practice, de wedstrijd en zie Mariano Rivera, Derek Jeter, Bernie Williams en David Wells de Red Sox verslaan.

Na de wedstrijd reis ik door naar waar de torens van het World Trade Center hebben gestaan. Ik voel nog steeds de impact die dit op me heeft gemaakt. Ter plekke zie je pas hoe groot dit gebeid was. Ik loop er drie keer omheen en pas dan neem ik enkele foto’s. Eigenlijk met het gevoel dat dit niet klopt. Vol ontzag terug naar het hotel want de volgende ochtend moet ik vroeg eruit om naar New Orleans te reizen.

SAN FRANCISCO

Foto’s:

No photos

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.