We worden redelijk laat wakker maar nog steeds op tijd om onze dames landskampioen te zien worden. Het hotel biedt een ontbijt buffet aan waarin ze brood, kaas, gesneden vleeswaren en andere lekkere zaken beloven. Helaas is het ontbijt gelijk aan het ontbijt dat we overal krijgen: ei, toast, wafels en overige zoetigheid. Zelfs geen pindakaas. Wel zijn er vruchten uit blik en die neem ik dan maar. Ik denk dat ik bij de Walmart goedkoper was geweest en dan vers fruit had gekregen. Maar goed, we gaan na het ontbijt richting Hoover Dam.
Hoover Dam is in de jaren 30 gebouwd om de omgeving van elektriciteit te voorzien. Sinds die tijd is Las Vegas gaan groeien en floreren. Het is warm bij de dam en geen verkoeling. We lopen over de staatgrens tussen Nevada en meestal betekent dit dat je in de tijd reist. Ik heb momenteel geen internet, maar vandaag was er geen tijdsverschil. Dit zal wel komen doordat de een wel zomertijd heeft en de ander niet. Na het imposante bouwwerk rijden we via het Lake Meade recreational park naar Valley of Fire.
Bij de ingang van het park is niemand aanwezig en je wordt vriendelijk verzocht via een bordje om een kaartje te kopen. Wij hebben de algemene pas, dus dat moet volgens ons voldoende zijn. Bij de uitgang blijkt dat het een state park is, en we dus gewoon moeten betalen en dat doen we dan ook. Het park is een combinatie van verschillende gesteenten. Het heeft vele kleuren, maar rood, wit, geel en combinaties hiervan voeren de boventoon. Sommige rotsformaties lijken op figuren, dieren of mensen en hebben dan ook de naam hiernaar zoals de 7 zusters. Een doodlopende weg leidt naar enkele trails genaamd Rainbow Vista, Mouse Tank en White Domes.
Rainbow Vista kunnen we ook van de andere kant bekijken, wellicht minder mooi maar toch nog zeker interessant. We beginnen aan de White Domes, maar bij een steile afdaling over losse keien en zand willen de andere 2 niet verder. Ik ben al iets verder en kan kiezen tussen door lopen of terug keren. Als ik naar de terugweg kijk dan zie ik die niet zitten. Ik loop dus verder en ga verder de trail op. Op een gegeven moment kom ik door een kloof en vlak daarna weer bij een open vlakte. Ik zie geen bordjes en loop naar links omdat ik dacht dat het pad links om een van de Domes zou lopen. Een 200 meter klimmen verder kom ik op een splitsing waar ik rechts of links kan. Aangezien ik niet te ver wil lopen, besluit ik toch maar om terug te gaan en zie 200 meter verder op de bordjes die vanaf de andere kant enigszins verborgen zijn achter een bosje. Ik vervolg mijn weg en deze wordt ook wat harder onder de voeten.
Nog geen 5 minuten later ben ik weer vlak bij de weg en kan terug lopen naar de auto. Weliswaar was dit een mooie route, maar minder spectaculair dan ik gedacht had. De beide andere heren hebben zich uitermate vermaakt met de plaatselijke wilde dieren: de eekhoorns. De dieren waren op zoek naar eten en daar heel druk mee bezig. Hierdoor vloog ook voor hen de tijd voorbij. Op het moment dat ik terug kwam zijn we verder gereden en hebben nog een arch, indianen tekeningen en rotsen die op een bijenkorf leken gezien.
Eenmaal terug bij het hotel nemen de shuttle naar de strip, tenminste, 300 meter er vandaan. Maar alles beter dan lopen. We eten bij het Hardrock café een lekkere hamburger en nemen de shuttle terug. We gaan naar het oude centrum en genieten van een mooie lichtshow en andere optredens in Fremont Street. Hier zijn de oude casino’s die Las Vegas groot hebben gemaakt. Ook zien we Elvis, of anders een goede imitator, een optreden geven. Na een uur of anderhalf keren we vermoeid terug naar het hotel om nog wat geld te winnen, wat niet iedereen lukt. We gaan maar slapen want morgen is er weer een lange rit naar Ridgecrest, aan de rand van Death Valley.
Foto’s: