San Francisco – Dublin – Amsterdam

We worden wakker door een email van Aer Lingus, de vlucht is een uur later. Hij is 2 uur te laat vanuit Dublin vertrokken. Aangezien we de auto pas om 2 uur vanmiddag moeten inleveren, besluiten we snel te ontbijten en dan de 49 mile drive te rijden. Het ontbijt is karig, de meeste zaken worden niet bijgevuld en het is druk. Na het ontbijt gaat alle bagage de kofferbak in en we merken dat we steeds beter worden in het koffer-tetris spel. We houden steeds meer ruimte over.

We rijden naar snelweg 180 waar voor ons gezien het dichtsbijzijnde punt om te beginnen. Al snel wordt duidelijk dat het meer een puzzeltocht wordt. Bordjes ontbreken of zijn door de zon dusdanig vervaagd dat het (bijna) niet meer leesbaar was. We komen als eerste bij het stadion van de Giants. Daar wordt over een paar uur een wedstrijd gespeeld, dus het is druk. We rijden vervolgens de Bay bridge onder door en duiken het financial district in.

De weg gaat door Chinatown, maar daar zijn diverse straten afgezet vanwege markten. We komen toch bij de Coit tower uit met een mooi uitzicht over de stad. We kunnen niet naar boven vanwege de tijdsdruk en de rij voor de lift. We vervolgen onze rit en komen langs Fisherman’s wharf waar de bordjes ook weer ophouden (of hebben wij ze niet gezien). Ik keer en duik Lombard street in. Er ontstaat wat discussie, maar eigenwijs rij ik door en we komen op het deel dat Crooked Street genoemd wordt. Na een aantal keren draaien en keren onder het toeziend oog van toeristen van diverse nationaliteiten. We weten dat bij Presidio de route door gaat, dus de TomTom wordt daarop ingesteld.

Via het Presidio komen we met meer geluk dan wijsheid bij de parkeerplaats aan de voet van de Golden Gate brug. Deze wordt echter verbouwd en we worden omgeleid naar een volle parkeerplaats. Het is inmiddels al lunchtijd, dus we besluiten naar de straat van het hotel terug te gaan en daar wat Thais te eten. Ook hier is er markt, dus geen parkeerplaats. Het alternatief is KFC, en dat gaat er ook in. Na de snelle lunch is het 10 minuten rijden naar het vliegveld. Plus 5 om de auto weg te brengen. Ik krijg een bonnetje mee en voor de rest geen commentaar. Het totale aantal mijlen is volgens het bonnetje 6996, Een kleine 11200 km. Volgens ons is het iets meer dan 5000, ook goed voor 8000 km.

We rijden via de airtrain naar de terminal en kunnen pas over een halfuurtje inchecken. Zo’n 10 minuten voor het inchecken worden de balies klaargemaakt en we gaan als mak vee met de rest in de rij staan. Dat de balie pas 20 minuten later open gaat nemen we voor lief. Na wat rondlopen gaan we bij de gate zitten, die een half uur voor boarden verandert wordt. Als we uiteindelijk een uur later aan board kunnen blijkt dat het vliegtuig vol zit. Ik zit met mijn 1,96 klem tegen de stoel voor me. Het heeft geen zin om te vragen om een andere stoel want die zijn er niet met extra beenruimte. De dame voor me probeert op allerlei manieren naar achteren te gaan waarbij ze iedere keer vol mijn knieën raakt. Als ik dan de stoel terug duw, vraagt ze geïrriteerd of ik daar mee wil ophouden. Ik antwoord dat ik dat wil doen als zij dan niet de stoel tegen mijn knieën wil blijven duwen. Ze is de rest van de vlucht naar Dublin boos geweest. Wellicht ook omdat ze niet meer naar achteren kon omdat ik wat meer onderuit ben gaan zitten met mijn knieën tegen de stoel zodat daar geen beweging meer in zat.

We halen ondertussen wat van de tijd in die we vertraagd waren, maar toch wordt het krap. Als we onze voorburen met 5(!) kleine en wat grotere koffers het vliegtuig uit volgen, hebben we 30 minuten voor de overstap. We moeten een heel eind lopen naar de hal en letten even niet op. Hierdoor staan we ineens aan de verkeerde kant van de gates, namelijk aan de Dublin zijde. Nu is Dublin een mooie stad, maar ik wil toch echt naar huis. We spreken een beambte aan en die wijst ons de weg: de aankomsthal in, de roltrap op en dan naar de gates. Na de roltrap is er een veiligheidscontrole. Alles snel uit, riem af en de computer apparatuur apart. Natuurlijk krijg je dan een extra controle op springstoffen en met een kleine vertraging mogen we door. We lopen door en wat blijkt, onze route is sneller geweest dan die van de overige passagiers. Die komen een kleine 10 minuten later. Vlak voor het boarden begint.

De vlucht van Dublin naar Amsterdam is een half uur sneller dan gepland, maar dan mag je de 15 minuten taxi-en vanaf de Polderbaan er nog bij rekenen. Aangezien we uit Dublin komen, mogen we door de zelfcontrole voor paspoorten bij de douane. We staan nog geen 3 minuten bij de band als deze begint te lopen en onze koffers bij de eerste 20 zitten die op de band komen. We passeren de niets aan te geven balie en lopen naar de bussen. De Zuidtangent komt 5 minuten later en binnen anderhalf uur nadat het vliegtuig de wielen neerzette doe ik thuis de deur open waarmee een einde komt aan wederom een geweldige vakantie. Ik ga morgen beginnen met het plannen van volgend jaar.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.