Ontbijten blijft een probleem voor ons. We willen niet iedere dag eieren, maar die zoetwaren zijn we onderhand ook wel zat. We moeten vandaag door Death Valley en we hebben de kaart een paar keer gecontroleerd, maar er zijn weinig mogelijkheden om wat te eten onderweg. We besluiten dan ook naar de Walmart te rijden voor ontbijt en lunch. We halen water, broodjes, kaas, ham, citrusvruchtensap (ongezoet) en wat chips en zijn nog niet eens $5 pp kwijt voor ontbijt en lunch tezamen en hebben dan . Ik moet zeggen dat dit het beste ontbijt is wat ik in de USA heb gehad.
Vanaf de Walmart zitten we redelijk snel op de weg richting Death Valley. Vlak bij de ingang zijn er wat werkzaamheden maar daar zijn we snel voorbij. Ook hier geen controle, maar het is een Nationaal Park dus we kunnen op onze pas gewoon doorrijden. We nemen direct de eerste afslag naar Dante’s View. Het laatste stukje is aardig stijl naar boven, maar het uitzicht is fantastisch mooi. We hebben een goed uitzicht over de vallei, maar toch is niet het gehele park zichtbaar. Na de nodige foto’s dalen we af en vervolgen, na 13 mijl, de weg naar Zabriskie Point.
Zabriskie point is een deel van Death Valley waar de bodem door vulkanische activiteit en aardbevingen gevouwen is. Het gele gesteente is net zo rimpelig als een ongestreken overhemd. Het is daar zeer druk want het ligt zo goed als aan de doorgaande weg. We eten daar onze broodjes voor de lunch en rijden bij Furnace Creek in de richting van Badwater. Echter slaan we hier vlak voor af en rijden over de hobbels naar de Devil’s Golfcourse. Hier vormt de hitte zoutsteen. Het lijkt op een omgeploegd veld, maar de uitsteeksels zijn hier keihard en messcherp. Een bordje waarschuwt dan ook voor botbreuken en snijwonden. Eenmaal terug gehobbeld komen we in Badwater terecht. Dit is het laagste punt van de Verenigde Staten, 88,5 foot beneden zeeniveau. Badwater komt aan zijn naam doordat iemand het (zoute) water dronk en het niet lekker vond, hij noteerde dan ook op de kaart: Bad Water. Het is niet zo heet als de vorige keer, slechts 93 F, maar toch wel warm. We lopen een stuk de zoutvlakte op, maar de gevoelstemperatuur is toch hoger.
Na Badwater rijden we terug naar Furnace Creek en vervolgens naar Stovepipe Wells. De namen geven al aan dat het hier heet kan zijn. We proberen ons geluk en rijden door naar Father Crowley point. Dit is de andere kant van Death Valley waar je ook een (zeer beperkt) uitzicht op de vallei hebt. Je zou hier straaljagers van de Amerikaanse marine door de canyon kunnen zien vliegen, maar we hebben geen geluk. We besluiten dan maar even terug te rijden en door te rijden naar Ridgecrest. Als we halverwege de weg zijn denk ik een auto van links te zien, maar het is een straaljager. Er wordt door 2 straaljagers geoefend en we genieten van het schouwspel. De 60 mijl lange weg is dan ook niet meer saai.
Eenmaal in Ridgecrest zijn we zo bij het hotel. Het internet daar is (bijna) gelijk aan dat thuis. In ieder geval snel genoeg om alles in de cloud te zetten. We gaan eten en besluiten om Japans te nemen. Het blijkt dat het entertainment van deze dag nog niet voorbij is. We worden aan een tafel met een bakplaat gezet en de Beef Terriyaki wordt voor ons bereid met gebakken rijst en groenten. Niet alleen de show is fantastisch, het eten ook. Vol en zeer tevreden keren we in het hotel terug. Hopend op een ontbijt dat redelijk is.
Foto’s:
