Vandaag een kleine rit naar Bryce Canyon. We hebben ruim de tijd en besluiten om nog even terug naar Capitol Reef te rijden om de kloof die we gisteren overgeslagen hebben alsnog te rijden. Aan het einde van de kloof kunnen we nog naar een arch lopen, maar dat is een rondje van ruim 5 km en het eerste deel is bergop. Dat de beloning 2,6 km later een afdaling is, nemen we voor lief. We laten de arch met rust en keren terug richting Torrey en pakken daar de scenic route richting Bryce.
Deze scenic route voert langs Escelante National monument en we bereiken het hoogtepunt (of is het toch het hoogste punt) van deze reis. We komen op een uitzichtpunt aan dat op 9600 feet hoogte ligt. Dit is bijna 3000 meter en het is daar door de wind gewoon koud. Waar we even daarvoor nog bijna 26 graden hebben, worden we op het uitzichtpunt verrast met een temperatuur van 10 graden. Plus het feit dat de wind je bijna uit je schoenen blaast maakt het niet prettig. Gelukkig maakt het uitzicht redelijk veel goed. Even later rijden we iets hoger over een bergkam. Het lijkt een beetje op de evenwichtsbalk want meer dan een 2 baans weg met aan beide kanten een afgrond is het niet.
Als we weer mogen afdalen wordt er aan de weg gewerkt. De 2 baans weg wordt een 1 baans weg en we moeten wachten tot we achter een auto van de wegwerkers naar beneden mogen. De borden die waarschuwen voor wild zien we vaak voorbij komen, maar die geloven we al niet meer. Wel moet ik vol in de remmen voor een koe die de weg oversteekt (vlak na een bocht) en een eekhoorn die midden op de weg een nootje zat te eten. We tanken in het dorp Escelante zelf en nemen een lunch bij Subway. Als we Escelante gepasseerd zijn, worden de eerste rode gesteentes al zichtbaar. De weg leidt langs een punt waar de kenmerkende pilaren staan. We stoppen want je krijgt niet vaak de kans om deze van beneden te fotograferen.
Rond een uur of 1 komen we bij Bryce aan en aangezien we weten dat we toch niet kunnen inchecken voor 3 uur, rijden we door het park in. We rijden helemaal tot het laatste punt, rainbow point, om dan vervolgens terug naar de ingang te rijden. Ook op rainbow point staat er een stevige wind. Op dit punt is het nog een combinatie van groene bomen en een rood-oranje-roze-wit melange van (zand?) steen. Meer naar beneden is het meer het zandsteen en nog meer naar beneden komen de pilaren meer voor. Het is een schitterend gezicht en de wolken maken het lichtspel op de gesteenten nog mooier.
Als we bij sunset point komen is het zeer druk, maar ook tegen half 6. We spreken af om later terug te komen om de sunset te bekijken en rijden naar de lodge. We checken in en we staan met de auto bijna voor de deur van de kamer die we toebedeeld krijgen. Dat is gemakkelijk met uitladen. We halen water aan de overkant, dat (uiteraard) duurder is dan normaal, maar er zit geen Walmart in de buurt. We rijden door naar Sunset Point en merken dat de bewolking nu wat dichter is en dit het lichtspel nadelig beïnvloed. We schieten toch enkele mooie plaatjes en rijden terug naar Ruby Inn voor het eten.
We nemen chicken wings als voorgerecht en spareribs als hoofdgerecht. Het smaakt uitstekend. We nemen ons voor om morgen de opkomst van de zon te gaan bekijken, maar alleen als we op tijd wakker zijn en er geen bewolking is. Het eerste kunnen we zelf beïnvloeden, we zijn trouwens meestal toch voor zonsopkomst wakker, het tweede niet. Even afwachten dus.