Het begint wellicht vervelend te worden, maar vandaag was wederom een zeer mooie rit. Aangezien we gisteren door het onweer niet verder het park in konden, moest het vandaag gebeuren. Gisteren bij het eten bleek dat onweer in dit gebied zeer gevaarlijk kan zijn. We kregen ook nog complimenten voor ons Engels. Ze konden ons niet als Nederlands plaatsen omdat we geen accent hadden. Ze wisten wel dat we toerist waren en Europeaans, maar niet uit welk land. Toch wel leuk om te horen.
Met een banaantje als ontbijt rijden we het park in naar de longhouses en cliff dwellers. De Indianen in dit gebied bouwden hun huis in gaten in de rots. Ten eerste was dit makkelijk te bouwen, je hebt geen ondergrond en plafond nodig, die zijn er al (en als het te hoog is, dan kan het nog steeds) en ten tweede was dit makkelijk te verdedigen. Als we zien hoe hoog de woningen zijn, dan moeten die Indianen een goede conditie hebben gehad. Bij sommige huizen kunnen we niet komen omdat dit alleen onder begeleiding van een park ranger kon en wij ook niet de conditie van zo’n Indiaan hebben. Na het laatste uitzicht op een huis rijden we richting Cortez om daar naar het noorden af te buigen richting Moab.
In de buurt van Moab liggen 2 nationale parken en een nationaal monument. Als we rond het middaguur aankomen, gaan we eerst even lunchen. Tenminste, we denken dat het rond het middaguur is want we zitten hier op een tijdsgrens. Meestal kunnen we op de telefoon wel zien wat de huidige tijd is, maar als je geen bereik hebt, wordt de tijdzone ook niet aangepast. We rijden na de lunch door naar Arches. Met de pas kunnen we doorrijden en meteen moeten we weer slingerend naar boven.
We rijden langs diverse hoge rotsen met verschillende namen. Aangezien het kind in ons wakker wordt, proberen we zelf ook te bepalen waar een rots op lijkt. Meestal zijn dit dieren, maar het kan ook schuiner en ik moet zeggen dat het soms daar op lijkt. Bij de delicate arch is de parkeerplaats vol en we kunnen ook niet doorrijden naar het uitzichtpunt. We besluiten dus om deze achter ons te laten en bij de Sand Dune Arch kunnen we parkeren en lopen we er heen. Dat is zo’n 300 meter door een kloof over zand. Om een foto te maken moeten we even wachten tot een jongen is uitgeklommen, maar dan is het resultaat er ook naar. We lopen terug naar de auto en rijden naar Devil’s garden. Maar ook daar zo goed als geen parkeermogelijkheid en ook de weg naar het uitzichtpunt is afgesloten. Het park is bezig om de wegen en uitzichtpunten te renoveren. Helaas voor ons betekent dat we dus niet alles kunnen zien. Maar wat we gezien hebben gaf een mooie indruk van wat het park te bieden heeft.
We rijden terug naar de ingang en door naar het hotel. We checken in en wachten tot we kunnen gaan eten. Waarschijnlijk zal dit pizza worden want iedere dag een steak is ook teveel van het goede.
Fotos:
