Haarlem – Schiphol – Washington DC.

We vertrekken om 12.00 uur dus we moeten 3 uur van te voren ons melden op Schiphol. We zouden eerst met de bus gaan, maar Rick en zijn vrouw Tanja zijn zo vriendelijk om ons naar Schiphol te brengen. Ik word om half negen opgehaald, maar ga al rond 8:15 naar beneden. Beter buiten wachten dan heen en weer draaien boven. In de lift krijg ik het bericht dat de auto al voor staat en binnen een mum van tijd zitten we op Schiphol. We checken in en voegen ons in de rij om de koffer af te geven. Net als de passagiers voor Chicago en Houston. De dame voor ons doet nog wat kleren aan, wisselt haar slippers om voor laarzen en geeft wat andere zaken aan 2 anderen die ze heeft ontmoet. Met resultaat want in plaats van 26 kilo heeft ze nog maar 22,4. We complimenteren haar, maar ondertussen heb ik thuis op 6 hoog 21,1 kilo en op de band 23,3. Maar met die van Huub mee zitten we ruim onder de toegestane 46 kilo. Als ik mijn paswoord inlever wordt me gevraagd of ik uit Haarlem kom en Priscilla ken. Op beide vragen moet ik ja antwoorden en zo blijkt dat de wereld klein is want ze is een vriendin van de zus van de vriend van Priscilla.

Het gaat allemaal wat sneller en vlotter dan vroeger met de veiligheidscontrole. Ook de vragen over wat je gaat doen, worden nu al voor het inleveren van de koffers gesteld in plaats van bij de gate. Met de broek in de hand (de riem moest af) door de nieuwe controle heen en we zijn bnnen. We zoeken een rustig plekje vlak bij de gate en checken nog even facebook. Terwijl wij zitten te wachten tot we kunnen vertrekken komt vriend Dennis net terug uit Praag en hij zit letterlijk precies boven ons.

Even voor het begin van de boarding gaan we naar de gate en er beginnen al mensen zenuwachtig te worden. Net alsof het vliegtuig eerder weg gaat als zij snel instappen. Even na 12 uur vertrekken we en de plaatsen zijn redelijk ruim als de persoon voor je niet denkt dat ze op het strand in een ligbed liggen. De persoon voor me gaat niet in zijn stoel zitten maar laat zich vallen. Omdat hij niet naar achteren gaat met zijn stoel maak ik er maar geen punt van.

Helaas is er geen prive entertainment en is de keus beperkt tot 2 culturele films, Oceans 11, Hot pursuit, een vage tekenfilm, het beste van Dicovery en History, het beste van sitcoms en 3 afleveringen van Covert Affairs. In de eerste 2 uur wil men snel de pasagiers rustig krijgen want we krijgen 2 keer drinken, 2 zoute crackers met smeerkaas, lunch (inderdaad chicken or pasta) en een ijsje. Dat gaat toch op de blaas werken. Het toestel is niet geheel vol, dus dat probleem is ook snel opgelost.

Nadat ik Oceans 11 en Hot purauit heb gekeken, werp ik een blik op de kaart en we blijken al boven Canada te zitten. Met een aflevering van Car SOS en een documentaire over een dinosaurus die kon zwemmen komen we in de buurt van Washington. Na 8 uur en 10 minuten vliegen (bijna een uur korter dan gepland) landen we op Dulles en moeten we met een combinatie van een bus, vrachtwagen en container naar de terminal voor de personen die in Washington blijven. Het merendeel vliegt door dus bij de immigrations is het rustig. Omdat ik een paspoort heb waarop ik al eerder naar de VS ben gereist, kan ik gebruik maken van de automaten. Maar omdat Huub een nieuw paspoort heeft, sluiten we aan voor een gesprekje met de immigrations officer. Na het afnemen van de vingerafdrukken en de foto plus het beantwoorden van de gebruikelijke vragen, wat komt u doen, wat voor werk doet u thuis, waar logeert u en hoeveel geld heeft u mee, krijg ik mijn derde stempel in het paspoort en mag ik de Verenigde Staten in.

Buiten gekomen zoeken we naar de bus voor het vervoer naar de autoverhuurder, maar er staat niets aangegeven. Er staat geen bus van Alamo en als deze uiteindelijk komt aanrijden en die stop precies voor ons. Bij Alamo aangekomen weigeren we de extra verzekeringen en de upgrade. Wel nemen we de EZ pass voor $ 22 omdat die in het gehele Noord Westen geldig is. Dat bedrag halen we er wel weer uit. Buiten gekomen hebben we meer keus in auto’s. Niet alleen het standaard wit, maar ook grijs, zwart en rood. Die laatste is wel een mooie kleur en nadat we de koffers achterin hebben gedaan, start Huub de navigatie. Natuurlijk rijd ik verkeerd en via de taxi parkeerplaats en de snelweg komen we bij het Hilton aan. Omdat het inmiddels voor ons tegen 11 uur ‘s avonds loopt, eten we in het restaurant van het hotel een hamburger. Ik neem er een paar Budweisers bij, Huub cola. Samen met barvrouw Christine kijken we naar undercover boss en vallen van de ene in de andere verbazing. Uitgeput nemen we na de uitzending afscheid en kijken nog even naar de little league. Morgen een dagje mall, op bezoek bij Obama (als die thuis is) en vele andere bezienswaardigheden. Dan volgen ook de foto’s.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.