Toronto

We worden wakker en douchen ons. We gaan naar beneden voor het ontbijt en worden welkom geheten door Ann, de eigenaresse. Er is toast, jus d’orange, roerei met een sausage en nog veel meer. Ook de koffie is on-Amerikaans dus goed te drinken. We krijgen aan de tafel heel veel tips om dingen te doen. We hebben ons al “verheugd” op de CN tower, maar er komen nog wat andere zaken op tafel. Een van de andere gasten is zeer artistiek onderlegt en wil ons naar allerlei kunstgalerieën sturen. Ann heeft al snel in de gaten dat dit niets voor ons is, dus wijst ons op de ferry naar Toronto Island. Vanuit daar heb je een mooi zicht op de skyline van Toronto en er is “wildlife” en nog enkele andere zaken te doen. Ook in het museum is er een tentoonstelling over Pompeï. Wellicht is dat nog voor ons. Een goed half uur aan adviezen later kunnen we eindelijk op pad. Vooral de tip dat Toronto eigenlijk een vierkant is met een 6 tal belangrijke wegen van noord naar zuid en een 8 tal van west naar oost die deze wegen kruizen helpt ons goed op weg.

Hoe meer we bij de lakeside komen, des te mistiger het wordt. We parkeren de auto in de buurt van het stadion en besluiten om eerst naar de ferry te lopen. Langs het stadion is er een kleine tentoonstelling over treinen. Er is een klein station dat dienst heeft gedaan als laatste station voor Toronto. Het is niet groter dan een woning, maar wel leuk om te zien. Er staat een grote stoomlocomotief, een diesel en enkele rijtuigen. De oude loods waar de treinen stonden is ook bewaard gebleven. Het maakt dan ook niet meer uit dat er dan een brouwerij en een meubelzaak in zitten, de geschiedenis is nog goed te zien. Langs de kant van het meer komen we uiteindelijk uit bij de ferry naar het eiland. We kunnen meteen mee met de eerste die naar het eiland vaart. We hebben een goede plek om tijdens de vaart foto’s te maken. Helaas voor ons heeft niet iedereen respect voor de mensen die eerder in de rij stonden en gaan gewoon voor onze neus staan om een selfie te maken. Opvallend dat dit meestal Chinezen of oosterburen zijn.

Het is aardig druk op de boot, ondermeer met schooolklasjes. Eenmaal op het eiland aangekomen, lopen we direct naar een picknickplaats om het zicht op Toronto te bekijken. In het water voor Toronto ligt, vanuit het eiland gezien, aan de linkerkant een vliegveld. Aangezien de vliegtuigen van rechts komen, lijkt het erop of deze in het water storten, maar ze bereiken allemaal veilig de landingsbaan. We hebben onze picknickmand niet mee en het eiland is overvol. Aangezien we alleen de skyline wilden zien besluiten we om weer terug naar het vaste land te gaan. De boot is zo goed als leeg en we kunnen nu wel naar hartelust de foto’s maken die we op de heenweg niet konden maken. Gezien de prijs (Can $ 7,50) is dit een goed alternatief voor de harbour tours, zeker voor de mensen die niet veel tijd hebben. Via Union Station lopen we over Front street waar diverse eettentjes staan. Of dit altijd zo is of omdat het station verbouwd wordt, weet ik niet maar het ruikt ontzettend lekker. We duiken echter het food court naast CBC in en genieten van een heerlijke Indian Curry.

We hebben voordat de wedstrijd begint nog tijd voor 1 activiteit en omdat de mist boven het meer aardig opgetrokken is, besluiten we het aquarium beneden te laten liggen en gaan we de CN tower in. Heel leuk voor mij is dat de lift aan een kant een glazen buitenkant heeft en de vloer ook 2 glazen panelen. Ik heb dieptevrees dus ben hier niet echt blij mee. Ik vind het niet erg om omhoog te gaan maar ik moet ook niet omlaag moeten kijken. Gelukkig zijn we in 1 minuut boven en kan ik weer recht voor me uitkijken. Op die manier valt het nog mee. Met een beetje afstand neem ik voorzichtig foto’s. Ik ga zelfs nog langs de glazen vloer waar je de 353 meter naar benedn kunt kijken maar gelukkig voor mij liggen hier heel veel kinderen op. Door een gevalletje van doofheid of onoplettendheid raken we elkaar kwijt en, slim als we zijn, maken we beide ons rondje boven af en gaan op een punt staan waar de ander wel voorbij moet komen. Helaas hebben we pas een kwartier later door dat we allebei op een ander punt staan te wachten.

Het is inmiddels bijna tijd om naar binnen te gaan om de wedstrijd te bekijken. We besluiten om buiten de hotdog te eten omdat deze binnen waarschijnlijk duur zal zijn. Een zeer lekkere hotdog met zuurkool gaat goed naar binnen. We moeten naar sectie 525, dus we klimmen naar boven. De stoelen zitten lekker maar er is weinig ruimte voor de benen. Het is nog redelijk rustig, dus wellicht kunnen we wat extra stoeltjes pakken om onze benen te strekken. Een van de dames voor ons krijgt tijdens de wedstrijd de notificatie dat ze geen bier meer mag omdat ze genoeg heeft gehad. Ze zit tevens op de eerste rij en de rij voor haar is ruim 40 meter lager. Hierop besluit ze dus maar een verdieping lager een biertje te jatten. Hiermee heeft ze in ieder geval een overnachting verdient bij de heren van de politie.

De wedstrijd op zich is er wederom een met weinig honkslagen in vergelijking met andere wedstrijden. Omdat er voor ons een gezin zit met 2 kleine meisjes, wordt er gefilmd. Voor een kort moment zijn we op het grote scherm te zien. We zien echter wel een verlenging en 4 homeruns, dus waar voor ons geld. Na de wedstrijd hebben we wat moeite om de parkeerplaats te verlaten maar uiteindelijk lukt dit via de stoep. Als we bij de B&B terug komen is het rustig en kunnen we ook gaan slapen.

Foto’s:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.