Boston

Ik schrik om 9:00 uur wakker. Klaarblijkelijk was de reis van gisteren (of de wedstrijd?) slaapverwekkend want zo laat wordt ik bijna nooit wakker. Het programma dat voor vandaag nog in ontwikkeling was, zal nu op de bonnefooi moeten. Het ontbijt, dat overigens Europees continentaal is en dus hartig en zoet, is tot 10 uur en dat halen we nog net. We besluiten om naar het waterfront te gaan en vanuit daar alles te doen. De oude stad is daar vanuit te lopen en we kunnen eventueel ook een havencruise doen of walvissen kijken.

Eenmaal bij de wharfs aangekomen besluiten we walvissen te kijken. We zijn op tijd voor de tocht van 12 uur, maar er is al een lange rij. Toch zijn we niet de laatste en eenmaal op de boot zoeken we, in tegenstelling tot de meute, een plek aan de achterkant van het middendek. Voor en boven raken al snel vol, maar wij blijven wat ruimte houden. De boot is een catamaran met schroef en jet aandrijving, dus we zouden snel bij het gebied moeten zijn volgens ons. Dit valt vies tegen want we moeten naar de Stellwagen Bank en dat ligt 23 mijl uit de kust. Het is echter mooi weer en we hebben geen last van de deining van de zee. Dit in tegenstelling tot enkele anderen op de boot want er worden niet voor niets zakjes uitgedeeld (en die zijn nog niet gevuld, later wel). Je ziet mensen groen worden en gelukkig zie ik ze niet spugen want anders had ik het wellicht ook niet uitgehouden.

Na zo’n anderhalf tot 2 uur varen, remt het schip af en zien we in de verte al de rug van een bultrug boven water komen. De massa gaat weer naar 1 kant en ik kan mezelf niet bedwingen om ook te gaan. Net als ik zie dat dit zinloos is, duiken er 2 andere bultruggen aan onze kant boven water komen. De volgende 3 kwartier zien we in totaal 7 tot 10 verschillende bultruggen. Af en toe duiken ze naar dieper water en zien we de staartvinnen mooi boven water komen. Jammer genoeg springen ze niet uit het water, maar 2 van de walvissen laten wel hun snuit zien. Als de walvissen bijna niet meer in de buurt van de boot boven komen, besluit de kapitein om terug te keren naar Boston. De terugreis is wat kalmer qua varen, dus ook de meeste groene mensen krijgen weer hun kleur terug, maar die zijn ook blij dat ze weer aan wal zijn.

Eenmaal aan wal lopen we naar het begin van de Freedom Trail. Deze trail wordt aangegeven door rode bakstenen in de grond. Daar waar geen bakstenen kunnen liggen is een rode streep getrokken. We komen langs allerlei gebouwen die hebben bijgedragen aan de Amerikaanse Revolutie (tegen Engeland) en de Boston Teaparty was daar een van. Vlak voor de route over het water gaat zien we een restaurant en omdat het al tegen 6 uur loopt besluiten we maar wat te eten. Seafood en een steak gaan er in als zoete koek. Als we zitten merken we dat we toch wel moe zijn en dat de zon aardig zijn best heeft gedaan met het branden van de huid. We gaan dus niet terug naar de freedom trail maar naar het hotel. Morgen op weg naar New York.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.