Je neemt een hoogvlakte van een honderdtal mijl bij een hondertal mijl. Je legt er een riviertje in en laat de wind los. Vervolgens wacht je mijard jaar en je hebt een natuurverschijnsel van ongelovelijke schoonheid.
Vandaag vervolgen we de scenic route langs de south rim van de grand canyon richting het noorden. Er kunnen 3 routes genomen worden, een langs de south rim en dan direct door naar Page, de eindbestemming van vandaag of een route naar Lees ferry waar je de colorado river door de canyon kan zien lopen en een route door naar de North rim waar het uitzicht nog mooier is.
We kiezen voor de laatste, zeker omdat we dan ook langs Lees ferry komen. Sterker nog, beide bestemmingen liggen op dezelfde weg die naar de North Rim leid. Je moet alleen de 85 mijl nog terug rijden naar de Highway. Spijt van de extra miles hebben we niet, want het moet gezegd worden dat de route langs heel mooie bergen leid en het uitzicht vanaf de brug over de Colorado is zeer mooi.
We gaan dieper Navajo land in en komen langs diverse kramen van ‘Native Americans’ die trachten handwerk aan de man/vrouw te brengen. Uiteindelijk moeten we rechtsaf en komen door grote bossen die lidtekens hebben van bosbranden. Deze gaan weer over in groene grasmoerassen en uiteindelijk is de North Rim bereikt. Het mooiste uitzicht punt kunnen we echter niet bereiken omdat we het huurcontract van de auto hebben ondertekend. Hierin staat dat we niet offroad mogen rijden en het uitzicht is alleen te bereiken via een zandweg.
We gaan dus maar door naar het visitor centre op de North Rim, maar het uitzicht hier is eveneens zeer mooi. Huub gaat nog verder de canyon in door over een smal paadje een uitstekende rots te bereiken. Robert past hiervoor, niet alleen omdat het pad zeer schuin afloopt en dit wellicht problemen oplevert met de bilspier bij het teruglopen maar ook omdat hij niet zo’n held is met dieptes.
Na het schieten van vele foto’s rijden we terug naar de H89 en vervolgen deze tot Page. Morgen staan de horseshoe bend, rainbow bridge, Navajo village, antelope canyon en Glenn Canyon dam op het programma. Als dit maar in 1 dag past.
Nadat we in de afgelopen dagen af en toe belaagd werden door wat wild (herten, kalkoengieren en koeien), was vandaag een rustdag in Page, Lake Powell. Een rustdag beetekent dat je niet naar een andere stad hoeft te rijden om nog meer te zien.
Toch waren we vroeg uit de veren, maar alleen omdat het motel iets gehorig is. Als de buren de wc door trekken, dan mogen wij hiervan mee genieten. Maar goed, het bed ligt lekker, de kamer is schoon en het merendeel van de dag zijn we toch buiten.
We begonnen het verkennen van de omgeving met een bezoek aan het uitzichtpunt op de grote dam. Deze dam is gebouwd om een groot deel van Arizona en Utah van stroom te voorzien. Voor het aanleggen van de dam werden arbeiders uit alle windstreken gehaald. Omdat zij ook moeten wonen, werden er huizen gebouwd en zo ontstond Page. Na het sluiten van de dam liepen de canyons erachter vol met water en ontstond een gebied in de woestijn waar, hoe raar het ook klinkt, veel watersport plaats vind.
Doordat de meeste toeristische attracties alleen via het water te bereiken zijn en wij niet 2 dagen van tevoren hadden gereserveerd, konden we niets anders doen dan naar de horseshoe turn te gaan. Dit is een punt waarop de Colorado rivier een u bocht maakt en zodoende van boven af lijkt op een hoefijzer. Vanaf de parkeerplaats was dit een 1,2 km lopen en ik was blij met mijn dure bergschoenen van $20 bij de wallmart. Het pad er naar toe was eerst een zandpad gelijk aan de duinen bij het strand en daarna zo rotsachtig dat je bijna je enkelbanden scheurde als je een verkeerde stap deed.
Helaas voor mij werd er gewaaarschuwd voor afbrokkelende rotsen en een val van ruim 100 meter. Samen met de dieptevrees kon ik dus niet de gehele bocht op de foto zetten, maar ik heb mijn best gedaan. Tijdens het uitrusten van de tocht naar de bocht, kwam er nog een park ranger met een vel van een ratelslang die zich in de omgeving kunnen ophouden. Ik kan je vertellen dat ik de weg terug goed heb gekeken waar ik liep. Het enige wild dat we vandaag tegen kwamen was echter een kleine salamander van 5 cm.
Hierna zijn we nog even de dam over gegaan, maar we merken nu wel dat we op hoogte zitten en dat dit in combinatie met de warmte toch wel veel energie vreet. Dus even relaxen op de hotelkamer met een broodje van de subway en American Football en baseball op de tv. Morgen wacht Bryce canyon.
Foto’s: